18e dag de laatste uren voor het vertrek

6 augustus

Ja wat doe je, niet dat nog even leuke aankopen doen wat ze altijd in hun programma voor de laatste dag schrijven, want je moet om 11 uur van de kamer af, en om 13 uur met de bus naar vliegveld.

Je staat wat later op, gaat weer ontbijten, de laatste keer uitgebreid chocolademelk.

Kon je ook zelf doen: een thermoskan, ik was de enige drinker er van, met chocolade opgelost in warm water, dat in de mok, warme melk en suiker er bij en smullen maar. Trouwens je ziet dan ook hoe veel werkenden je nodig hebt, er waren maar liefst 4 dames bezig met ontbijt: een om de eieren in alle mogelijkheden te 'stollen': gebakken ei sunnyside up, zelfde maar dan omkeren, roerei, omelet.

Dan koffie, thee, melk en die chocolade, vers fruit op een bordje: pisang, meloen, watermeloen, ananas, papaya, toast, boter, jam.

Nou de koffer dus ingepakt en nog maar even de straat op, nog eten bij restaurant op de hoek en er was wat paniek, want we moesten weer zo'n formuliertje invullen voor de paspoortcontrole. Bleek dat bij sommigen op de telefoon te zijn binnnen gekomen via hun email. Heb ik niet op mijn telefoon. Heeft de reisleider dus gedaan op zijn telefoon, hadden we hem ook eens nodig: bleek alleen naam en paspoortnummer te zijn, de rest van de onzingegevens hadden ze al via het formulier dat we hier in Nederland hadden gekregen, ook vlak voor vertrek door de anwb. Hadden ze ook eerder kunnen doen.

Terug naar hotel: korte broek uit, lange broek aan en in de bus.

Was maar korte rit, tamelijk groot vliegveld, grote hal allemaal locale vluchten, een balie voor internationaal, was nog niet open, wij waren er al wat te vroeg.

Koffer afgeven bij KLM balie: een dame in KLM outfit, rest personeel van het vliegveld. Ik had een vliegveld dame maar die wist dus wel wat ze moest doen.

Naar de paspoortcontrole: dat was minder dan één minuut, stempel er bij en verder.

Handbagagecontrole: ja de mes in de koffer bij mij, ging ook snel, niet moeilijk doen als het ook eenvoudiger kan, er was wel een niet nederlander, ik denk een trumpstemmer, hij ging naar Miami, waar de kofferinhoud helemaal nageplozen werd.

En toen in een grote hal, met verder eigenlijk niet veel. Wel in de hoek een bordje, mocht ik doorlopen op mijn KLM pas, een soort lounge met veel drank en etenswaren.

Lang wachten tot het instappen begon, beginnende chaos, want wie nu eerst na al die kinderen mee met de kinderwagens e.d., maar toen loopt u maar door.

Nou dan denk je de pijp uit en de kist in, hier niet, een hellingbaan in vier lagen naar beneden, boem stond je weer in de hitte, en iets verderop de trots van de Vliegende Hollander, staat er trouwens niet meer op, een enorm gevaarte als je op de grond staat en een Trap, jawel met hoofdletter, want het is een heel hoge trap. Zelfs met KLM er op. Snap nu ook hoe onze Koningin met grote glimlach die grote Trap af durft met haar hoge hakken, het zijn brede platen en korte overstappen, zodat de eiffeltoren ondersteunen van de schoenen ruimte hebben om niet bijna van de Trap te vallen. En dat willen we niet, dus KLM heeft speciale KoninginneTrap voor onze en bezoekende Koninginnen, voor zover ze dus die hakken dragen, wijlen Koningin Elisabeth II was verstandiger, die had die hakken niet, daarom leek zo ook zo klein.

Maar wij moesten omhoog met allemaal te veel handbagage, de dames en heren, die laatsten zie je niet veel meer op de intercontinentale vluchten, van de KLM kwamen te hulp.

Het instappen ging zo snel dat we zelfs een kwartier eerder vertrokken, was de enige intercontinentale vlucht.

Na vertrek was het al bijna donker. Ik heb van de nachtvlucht niet veel te vertellen, van het ontbijt herinner ik me alleen dat er koffie was.

En na de treinreis, de NS reed dit keer wel helemaal tot Sittard, en daar nam de boemeltrein het over tot Bunde. Guus zelf was er niet, had hij me al verteld bij het vertrek naar Colombia, maar een collega/concurrent met net zo'n auto kwam aanrijden en bracht me snel naar huis.

Nawoord: het was een mooie reis, maar er moet wel aan de reis gesleuteld worden, Cali er uit, Cartagena langer verblijf en een echte reisleider, niet een oudere meneer die niet wist hoe hij met de microfoon moest omgaan, met zijn rug naar de helft van de groep aan de rest verteld wat we gaan doen en zich druk maakt over dingen waar hij zich niet mee moet bemoeien.