14e dag Vliegtocht van Medellin naar Santa Marta

2 augustus

Vervoer per vliegtuig van Medellin naar Santa Marta, een afstand van iets van 1000 km naar de Atlantische Oceaan, die in deze streek de Caribian heet. De zee was hier minder blauw dan bij Mexico en zeker bij onze hollandse eilanden, deels autonoom binnnen het Koninkrijk, een als gemeente hier in het Koninkrijk. Als jullie de namen niet weten terug naar school, het schooljaar begint volgende week, jullie kunnen aansluiten bij klas 5 of nu groep 7.

Weer met een bus, de koffers bleken achterin de bus te staan, naar het vliegveld, vrij groot, er vertrekken en komen hier meer vliegtuigen allemaal regionaal aan dan hier op ons eigen vliegveld buiten de stad. De regionale vliegtuigclub vliegt met airbussen, zou je zo dichtbij de USA niet verwachten, maar voor een airbus heb je dan ook een buschauffeur nodig, en dat lijkt mij eenvoudiger te vinden dan een piloot.

Lang wachten voor het vertrek, dus ik kreeg ineens veel bij mij aan tafel, dacht eerst die nemen ook koffie maar zij dan wel allemaal of gebak of ijs er bij. Ik laat mij niet kennen. Heb betaald met mijn creditcard, zo van hebben jullie niet en bij thuiskomst bleek het nog geen 25 euro te zijn. Op het terras bij de OLV Kerk in Maastricht ben je op zondagmorgen na de Mis meer kwijt met drie personen.

De vlucht zelf was netjes, tijdens de vlucht kwamen dames met zo'n typisch pakje, sjaaltje en petje aan en op en een karretje met broodjes ed langs. Rob en zijn Annemie die zijn dat gewend, daar kan je iets kopen maar bij mij hadden ze gesnoept en gedronken, dus niemand die reageerden. Die dames ook weer een slechte dag.

Bijna de verkeerde koffer meegenomen, was net als die van mij ook zwart en toen weer sjouwen want er was natuurlijk weer een trap en de bus stond verderop. Maar wel Santa Marta, we zagen zelfs de zee.

De bus ging rijden ging rechts af, moesten we niet linksaf we zouden toch bij het Tayrona Park aan zee uitkomen, zo van gezellig in een hotel aan zee. Het was een rit van ruim twee uur, langs allemaal pisang kwekerijen,voor de bus ergens de rimboe indook en we bij een 'hotel' met een andere naam dan Palomino hotel aankwamen. Bleek een soort camping aan zee te zijn, Maar dat beschrijf ik morgen.