Dag 2 Bogota

Het was een sofdag, bijna alles ging mis.

We hadden een merkwaardig hotel, niet het ons in de folder beloofde maar een ander, netjes hoor, maar ja meer dan 100 jaar oud, dus toen geen lift. De lift die er nu is begon wat hoger een steile trap wel van marmer, maar geen trapleuning. Gelukkig hulp van medereizigers om de toch zware koffer bij de lift te krijgen. Die lift eindigde wat hoger dus met sjorren naar boven en daar hetzelfde euvel. Maar de kamer was netjes, het ontbijt best leuk en met Chocolademelk. Jawel geen koffie, in Colombia drinkt men chocolademelk, en die is lekkerder dan zelfs dat product bij Jumbo.

Het regende heel veel, en we zouden fietsen.... ANWB betekent nog altijd wielrijdersbond.... Maar gelukkig het Goudmuseum lag om de hoek hooguit 200 m lopen. Grote controle op wapens e.d. bij binnenkomst. Kan er kort over zijn: ga er naar toe het was prachtig, en vooral ga naar de 3e verdieping daar is een voorstelling. De deur gaat dicht, het wordt eng, maar het eind is een pracht aan goud in de put.

Terug naar hotel; koffie, daar kan ik ook kort over zijn, de goede koffie wordt aan het buitenland verkocht, een kg goede koffie kost 50 000 pesos, rekenen jullie zelf maar uit wat het in euro is. De Colombiakoffie bij AH is minder duur, maar ik begijp nu waarom die koffie die ik in capsules voor de N.... heb gekocht mij nou niet dacht van nog eens kopen. Inmiddels na terugkomst was de Colombiakoffie in de aanbieding, maar toch 9 euro per 1/2 kg.

Maar ja fietsen. Nou er kwam een voorbeeld fiets. Ben P. ik heb de fiets afgekeurd, vreemd stuur zadel veel te laag enz. Er zijn er een paar wel gaan fietsen, ik dus met de benenwagen. Kwamen we ze tegen bij de fietsenstalling: boel afgestapt. En dat terwijl er op veel plaatsen fietsen te huur zijn zoals je nu ook bij ons in M ziet. Maar ja met hulpgids in opleiding, ze spark alleen spaans, ik niet, naar de kathedraal. Die is bezoek waard. Niet spaans pompeus van binnen maar mooi gebroken wit met goud op de pilaren en aan de zijkanten dan wel nissen met heiligen beelden op zijn spaans. Weer naar buiten naar cafe waar de reisleider soep voor ons besteld had. Lekker voor herhaling vatbaar, wat ook is gebeurd, Althans ik bestelde iedere middag Ajacciosoep, heeft niets te maken met die hoofdstad van Corsica. maar wel de standaardsoep in dit land. Je krijgt soep met zelfs stuk mais er in, en nog een bord met rijst en andere zaken die je wellicht zelf aan de soep wilt toevoegen. Die rijst kan je in de soep doen, wordt het een wat dikker geheel, maar ook gewoon met lepel opeten. Rijst is in Colombia bij vrijwel iedere maaltijd wat hier in Nederland aardappels zouden zijn.

Naar het Borsató museum: prachtig niet alleen te dikke dames maar ook stillevens met bloemen en vruchten, en een uitbreiding; geschenk van de familie Borsató, de schilder zelf leeft nog in Parijs, van franse impressionisten, Picasso en zelfs een de Koning. En toen met de bus naar de heuvel. Boven Bogotá 1000 m hoger een heuvel met kerk en kabelbaan. Alles met regen en wind. Kerk niet echt bijzonder wel een soort bedevaartskerk, laat ik zeggen maar dat wisten jullie uit Maastricht al lang een veel minder mooi beeld dan onze Slevrouwe. Buiten een soort bedevaarts rotzooiwinkelstraat en veel wind. Daarom om 6 uur maar weer terug, maar iedereen wilde met de kabelbaan naar beneden, dat was in de regen in de rij gaan staan. Gelukkig ging de kabeltrein ook opeens weer rijden, en met enige vertraging door de lange rij maar we stonden wel droog, snel weer beneden, maar waar is de bus. Met een taxi dan maar naar het restaurant waar we zouden eten. Bestel in dit land NOOIT voorgerecht (soep) en Hoofdgerecht, net als in Thialand krijg je alles tegelijk. Hier was het bij mij de kip, waar is de soep. Dat kwam toen ik de kip aan het eten was, teruggestuurd. Ze hebben het ook maar niet in rekening gebracht. Teruggelopen naar hotel in groep; het is niet echt veilig in dit land na zonsondergang. Bij de flappentappio geld opgenomen, de reisleider zei dat 300 000 pesos wel genoeg zou zijn, de machine ging tot 400 000. Maar ik heb later meteen weer bijtgetankt, ik was bijna miljonair. Althans op biljet van 5 000 pesos staat 5 Mil, geen nullen. Tip voor de lezers: als je gaat koop direct 10 000 000 pesos als je alleen bent, de kosten die de bank hier in Nl vraagt zijn iets van 6 euro per keer.

Maar ja de overgang van de franse franc tijdens de regering van Generraal De Gaulle, die van het vliegveld, ook met horten en storen. Eigenijk het vliegveld is naar Hem genoed, de franse oorlogsheld. Het heeft jaren geduurd voor men in F er aan gewend werd. Ze bleven prijzen noemen in oude francs.

Leuke anekdote in mijn tijd dat ik in Parijs begon met gids te zijn, vroegen we om een fooitje voor de chauffeur, heleboel hollanders hadden nog de oude franse munten dus ze dachten 1 franc fooi te geven, het was 1 cent. Chauffeurs gooiden het weg, ik nam het mee, in een nu duur restaurant bij Gare du Nord stond zo'n oude piano, die ging spelen als je er een franc in gooide, Kwam ons goed van pas bij de wachttijd van de volgende trein met reizigers uit Amsterdam. Het was tijdens het wachten en het drinken van de koffie een half uur herrie in toen nog een gewoon cafe.

Concluderend Bogotá je komt er aan met het vliegtuig, maar de stad zelf is niet bijzonder. Er is wel veel nieuwbouw, maar de straten zijn zeer slecht onderhouden, zowel voor de bus maar ook de voetgangers: vaak geen bestratng of een kuil, deksels van afvoer half open. Kortom de twee musea bezoeken en de Kathedraal, ook het plein met de honderden duiven die voortdurend van voeding worden voorzien en gauw op doorreis gaan.