Dag 3 naar Villa de Leyva

22 juli

We zijn vroeg vertrokken uit Bogotá, na ongeveer anderhalf uur bij het bezoekpunt van de dag: de zoutkathedraal.

Dat is een buiten bedrijf gezette zoutmijn, dat ging niet zoals bij de steenkool bij ons en ook niet bij het oplossen van het zout, oppompen enz zoals in mijn schooltijd bij Boekelo, maar gewoon een lange gang tot zo 50 m onder de grond en daar bevond zich het zout, een grote zwarte klont steenachtig spul. Dat was met houweel uithakken en naar buiten brengen. Zoals de 7 dwergen bij Sneeuwwitje, met de houweel op de schouder zingend de gang in.

Wat ze deden om er consumptiezout van te maken weet ik niet. Wat ik wel weet in de grote gang naar beneden zijn aan weerszijden 12 kruizen aangebracht, op de plek van de 12 staties van het Lijdensverhaal van Christus, en nog dieper echt grote koepels met tweemaal een heuse kerk, vandaar de naam. Bij het teruglopen, ik nam gewoon de weg terug, er was een zeer steile trap rechtstreeks naar boven, kwam ik steeds meer grotere groepen mensen tegen, het werd een drukke dag, zaterdag. Dat wij er waren was door de vertrekdag uit Amsterdam, de volgende reis in september vertrekt in de week dat ze in het weekend niet bij de zoutmijn zijn en ook de week verder niet op een weekenddag bij de volgende grote attracties. Ik heb ook nog lopen denken hoe voorzien ze met al die bezoekers het gangenselsel met lucht. Ik had geen tekort aan zuurstof dat gelukkig wel.

We zijn verder gereden, mooi landschap, tussenstop voor mij de Ajacciosoep en tegen 18 uur waren we bij Villa de Leyva, een kleine stad met wel het grootste plein bij de plaatselijke grote kerk van heel het land. Maar eerst intrek genomen in een prachtig hotel, mooie kamer goed bed, de volgende morgen een goed ontbijt: wat wil de mens nog meer....

Ja het avondeten, bij een restaurant in een zijstraat van dat plein:een grote hobbelsteen toestand met aan de vier zijden horeca alles vol vol: zaterdagavond. Wij waren er niet compleet naar toe: enkele dames waren in hotel gebleven een spa: dat was dus plamuren e.d van gezicht, weet ik veel daarna weer opmaken. De reisleider daarom weer terugggelopen, want die dames moesten ook naar het restaurant. Ik denk dat het plamuren over moest, mijn schoonzus weet dat beter. Die reisleider leit ons dus gewoon zitten, hij had beter een van de mannen van die vrouwen terug kunnen sturen naar het hotel. In ieder geval wij zaten aan twee grote tafels er gebeurde niets, wel een boel echte herrie rondom want er was leventige muziek. Ik heb nog wel wat kunnen eten maar ben maar zelf teruggelopen naar het hotel. Gewoon drie blokken huizen de straat doorlopen en dan rechts was het hotel, ik hoefde niet als klein duimpje broodkruimels achter te laten toen we naar dat grote plein liepen.