Het werd Papayan, Cali, Bogotá, Pereira, Calarca

Er was een verbod afgekondigd om langs Cali naar Salento onze slaapplek de komende dagen te reizen via de weg.

We moesten om 7 uur vertrekken, dat hield in om 5 uur opstaan, om 5.30 wachten op de ontbijtbrigade, die gelukkig op tijd kwamen, zodat we wel ontbijt hadden gehad toen we vertrokken. Mooie rit, nog een koffiestop, met een mok goed drinkbare koffie en een dikke plak cake voor schrik niet, 4000 Pesos, reken maar na hoe goedkoop dit was. We reden weer verder en ik zag borden Cali, daar was ik twee jaar geleden geweest, tijdens het grote flop programma.

Wel vreemd, en opeens de reisleider: alleen de handbagage en je paspoort. We reden het vliegveld van Cali op. Was mij niet verteld, ik heb nog steeds geen aansluiting op de groeps Whatsapp. De rest wel: het is te gevaarlijk rond Cali, we moesten terugvliegen naar Bogotá en na een uur wachten met ander vliegtuig naar Pereira.

En dat allemaal omdat het rond Cali, waar wij bijna waren, te gevaarlijk is voor toeristen. Nou een grote strop voor de organisatie, gelukkig wist de reisleider, bleek toen hij voor mij incheckte op de computer om mijn instapkaarten af te drukken, een inwoner van Ecuador te zijn, vader van Ecuador, moeder van Nederland. Kortom geen paniek, wel snel naar boven in een prachtig vliegveld, Nederland heeft wat bij te spijkeren op Schiphol. We kwamen binnen de tijd op Bogotá, daar na half uur al weer instappen voor 2e vlucht naar Pereira.

En daar begon de ongein met het weer. Een enorme hoosbui en bliksem. Onze buschauffeur zou al direct nadat wij moesten gaan vliegen verder zijn gereden. Voor ons kwam er een andere bus, het was nog bijna 2 uur rijden voor we hier bij het hotel voor twee nachten waren.

En nu morgen hopelijk droog, ik verwacht dus modder, het zwembadje hier liep bijna over, naar de Waxpalmen.