Kyoto 3e dag

Ja een vrije dag, althans een programma door den Haag bedacht. Ik niet met dat varen in een bootje met stroomversnelling.

Er waren duidelijk de afgelopen nacht veel minder kamers bezet: om 6.29 uur waren er welgeteld 7 wachtenden, na het openen van de deuren kwamen er nog drie bij. Dat is fijn dan kan je rustig veel yoghurt en veel mandarijn partjes in de kom overscheppen, het brood slaan we over, dat kunnen ze hier niet, zou zelfs kunnen zijn dat het brood, de mislukte croissants gewoon diepvries uit Frankrijk zijn en hier ontdooid. En er waren fruitsappen en gelukkig ook drinkbaar en wel koffie.

Ik gauw weer naar boven, fototoestel, petje, zonnebrand gesmeerd en weer naar beneden. Bij het hotel staat standaard een taxi, en op naar de tempel met de Tori zuilen gangen. Gisteren ook gedaan maar het aantal mensen er niet op willen hebben, dan moet je vroeg komen die jonge dames die hun pruillipje nog moeten rood smeren en hun vinger V nog even voor de spiegel oefenen, zelfs dat kunnen er veel niet. Taxi gaat rijden en staat stil voor stoplicht het duurt bijna half uur voor we bij de tempel zijn. En nu niet zoals gisteren op parkeerterrein van de bussen en dan die winkelstraat met rotzooi, ijsjes en water, want de taxi stopt gewoon boeven aan. Kosten twee DUIZEND !!!! Yen. Boem ver, wat willen we nog meer. Verkeerd de portemonnee gevuld, niet een van de 10 DUIZEND biljetten van gisteravond bij 7/11. Gewoon 4000. Hoe kom ik weer 'thuis; geen flappentap hier. Maar we kijken zo wel.

Nou er waren niet te veel medebezoekers en dat is fijn, af en toe zo'n V dame even haar pruiltje doen en haar knul dus op de knop drukken, maar ze lopen door. Ik kon mooie rode foto's maken. Waar we gisteren terug liepen nu de volgende 'Toritunnel" in en bovenaan gestopt. Genoeg plaatjes en de aangegeven route naar de Exit was ook mooi, veel Vossenbeelden, en een rode brug.

Bij het teruglopen ging 'Lampje' branden (denk aan D Duck vroeger) Toen ik uitstapte was er een klein stationnetje. Heh, trein rijdt naar station Kyoto. Maar hoe koop je kaartje ?Gelukkig kwam hulp door een spoormeneer, op een knop rechtsboven stond alles op het scherm in het Engels, kosten schrik niet; een honderd vijftig Yen, maar wel stuk minder dan 2 Duizend. Munt er in, wisselgeld in bakje en klein kaartje. Naar het perron, over 5 min de trein naar Kyoto, dus na 298 seconden was die trein er, maakte nog een keer een tussenstop en in totaal na 7 min weer bij hotel. Toch eens de reisleider melden, met de bus doen je er veel langer over, en de totaalkosten veel minder dan voor de bus.

Wel even wat roltrappen op en af, en die enorme hal van het station en je komt precies bij een italiaanse koffietent, direct naast het hotel aan de overkant. En op mijn kamer zo'n groot vel van 10.000 in de portemonnee. Toch eens kijken bij de winkels, op de 2e etage zelfs een warenhuisgrootte, en wat dingen gekocht, een groen ijsje met die groene

thee, ik denk gewoon gras, smaakt nergens naar, Diezeflde prut gisteren bij die bakjes bij de vis winkel.

Ik had natuurlijk al de foto's van dag 1 en 2 bekeken, niet helemaal wat ik wilde van de grote Boedhistentempel. Het was inmiddels bewolkt en daardoor minder warm op straat. Maar weer taxi en terug naar eerste tempel van de 1e dag. Veel wachten bij de stoplichten, een enorme chaos bij het uitstappunt en die souvenirstraat ook bomvol bezoekers. Me naar boven gewurmd en de foto's gemaakt.

En andere taxi, die stonden allemaal in de rij, die me aan de achterkant van het station bracht. Bij het teruglopen zag ik dat warenhuis,