Van Tokyo naar Helsinki

Het inchekken ging al niet van een leien dakje. Er moest een collega van de bagage inleveren bij komen. Hij had moeten aantikken dat het een overstapvlucht zou zijn, niet met Finnair.

Er werden twee, normaal maar één, extra labels geplakt, er waren een paar reizigers meer waarvoor Helsinki niet de eindbestemming was.

Nou dat is dus niet gelukt, maar eerst het vliegtuig, de indeling en het voer voor de reizigers. Toestel een airbus, duidelijk een ander toestel dan de Boeing waar KLM nu nog mee vliegt. Het toestel is breder en dat zie je dan overduidelijk als je in het gedeelte komt waar ik mag zitten: 8 stoelen per rij in plaats van 7. En die stoelen zijn wel mooi op eerste gezicht maar het zitten is minder dan bij de Boeing. Het meest opvallende is dat de voetensteun het niet doet en het opbergvak in de stoel van de rij voor mijn stoel een stuk kleiner is, en dan ook nog geen gangpadplaats, maar dat komt doordat ik op het aatste moment dus ben ingedeeld om niet met de KLM terug te vliegen. Ik neem aan dat het bewust is gedaan mijn terugvliegen met de finse maatschappij. Bij het boeken van de reis heb ik extra betaald voor deze extra service, die de Oostenrijkse vliegtuigen waarschijnlijk nog niet hebben.

Het meest opvallende het vertrek is vlak voor middernacht, beginnen ze met het ronddelen van een warme maaltijd, zal wel Iata richtlijn zijn, ik weet al niet meer wat we te eten kregen. En daarna gedurende de nacht geen service meer van langslopende bemanning met dienbladen met wat drinkbaars.

Op het beeldscherm van de buurman, ik had alles afgesloten, kon ik zien dat we via de noordpool gingen vliegen, ik neem aan uit veiligheid in verband met alle oorlogen, vlogen we tussen Alaska en Rusland en daarna via Groenland naar Helsinki. Daardoor dus ook een beetje in Denemarken geweest, weer een vlaggetje er bij in de kolom rechts.