Van Osaka via Kobe naar Himeji

We hadden gisteren een supermooi hotel, het heet dan ook Sheraton. Ik had jammer genoeg lege batterijen in mijn oortoeters, daardoor niet gehoord dat de verdieping waar we binnengebracht waren met de koffer de 2e verdieping was. De reisleider had verteld, als je buiten komt er zijn veel restaurants in de omgeving. OK ik naar buiten zag niets, bleek ook iets van parkeergarage te zijn, ben maar teruggekeerd en in de hal, want het was toch echt de hal van het hotel, er was ook nog een restaurant. De maaltijd was fantastisch, voor hollandse begrippen niet duur, waar krijg je nog bij jullie in Nederland, dit zet ik er bij, een trouwe medelezer van jullie, een nederlander voelt zich nu franzoos, bij hem is het nog duurder. Zes gangen diner, met ieder keer volledig nieuw bestek, voor 35 euro (omgerekend). Ik heb zelfs twee keer vis gekregen, neen niet de giftige kogelvis, kon wel als ik dat zou durven te proberen.

Had een mooie kamer, met badkamer en een verwarmde toiletpot, met al die knoppen om allerlei waterzaken in de gang te brengen. De voor mannen verboden knop was er niet meer, ik neem aan te veel ongelukken.

Vanmorgen om 7 uur naar het ontbijt, was al druk, maar aantal verdiepingen x aantal kamers per etage: dan kom je al gauw op meer dan 400 kamers. Ze hebben een heel handig bordje op de tafel: de mevrouw zet het goed: er staat in het Engels en ik neem aan Japans dat de tafel bezet is, als je weggaat omdraaien en dan is het tafel kan afgeruimd worden, zal in het Japans dus ook zo zijn.

WE we vertrokken op tijd, een enorme rit, weer over bruggen en de zee, afgedekt ook aan de bovenzijde, zal wel ivm die stormen bij heb, en we kwamen in Kobe. Eerst naar het oude gedeelte, maar door de rit van bijna twee uur wisten we niet dat het daar inmiddels wat te warm was, om nog naar oude huizen te kijken, een deel is met ook mijzelf er bij teruggelopen en bij een S (koffie we maken geen reclame, kan wel als S over de brug komt) en daarna een wandeling van ruin drie kwartier, in die hitte: het was een idee van de chauffeur dat we naar Chinatown ter plekke zouden gaan. Het blijkt nl dat onze reisleider al doet hij het werk prima, ook voor de eerste keer hier is, er is wel een Japanse gids bij maar beiden zijn dus niet de twee die op de reispagina van de organisatie zoveel lof krijgen toegekend.

Nou ja het was een leuke chaos, het was ook zondag met veel kleine kinderen er bij en bij veel eetgelegenheden rijen mensen voor de deur: in de wachtstand.

We gingen verder, Kobe 1995 om kwart voor 6 in de morgen: een zeer zware aardbeving: vrijwel de hele stad verwoest. Daar is een herdenkingsgebouw voor: we kregen eerst een film te zien een combinatie van bewakingsbeelden van gebouwen, spoorweg, bruggen e.d. die instorten. We zagen eerst pannen die van het fornuis vielen, daarom Nooit pan op fornuis laten staan als je gaat slapen. Het was aangrijpend dit allemaal te zien, met daarna in andere zaal wat er gefilmd is van de branden, het opruimen van de puin, families die nog hopen iets te vinden in de rommel en de opvangruimtes waar iedereen werd ondergebracht; duizenden allemaal op de grond slapen of totaal verward voor zich uit kijkend. Ik begrijp niet dat ze op deze plek weer een heel nieuwe stad met torenflats hebben durven bouwen.

Weer verder het dieptepunt van de dag, zal wellicht moeten van de VVV van Kobe, maar we gingen dan ook naar de allllllllerbeste Sake brouwerij, want het water is daar van zo'n goede kwaliteit. Wat is Sake, in de simpelste vorm zo iets van jenever, dus ook vies, en we konden ook proeven van wat gekleurd sap met wat zoete smaak. Leve de provisie voor de gids zullen we maar denken. Op een paar medereizigers na, want hoe krijg je die fles mee in het vliegtuig, en lang wachten tot de chauffeur weer kwam voorrijden, er waren nl veel groepen, dan op weg waar ik nu ben Himeji.

Morgen eerst uitgebreid, 2 uur de tijd er voor, om het Witte Kasteel ook binnen te kunnen bekijken. Er was ons door de organisatie in Nl niet verteld dat we daarvoor dikke sokken moesten meenemen, je mag er met schoenen niet in. Daardoor vanavond eerst op zoek naar sokken, het prachtige warenhuis was snel gevonden, aan de andere kant van het station, maar waar voor de mannen: niet goed aangegeven, op de vierde verdieping was dan wat. Gelukkig ook sokken maar wel andere maataanduiding dan bij ons: tussen x en y cm......Er kwam hulp een verkoopster bleek een meetlind te hebben, ik mijn schoen uit, zij heel voorzichtig mijn voet gemeten, zal de Geisha ook wel zo doen als die oudere kerel voor zijn koppie thee komt. Ze was onder de indruk van de lengte: wist ik al, mijn schoenmaart is kano. En toen nog wezen eten, iets van noedels met kip en groente, en daarna nog een grote kop koffie bij een andere horecazaak.

En nu het slechte nieuws: morgen geen bericht, komt wellicht wel overmorgen. Want ook dat niet duidelijk gemeld, we gaan met die heel snelle trein racen, maar de koffers komen niet morgenavond al in het volgende hotel, maar een dag later, Dus in de reistas of rugzak kleding, tandenborstel, de mannen als ze zich scheren die zaken mee, ja de laptop gaat dan in de koffer, de reistas is nu al zwaar, Wat de vrouwen in die tas doen weet ik niet, vermoed plamuur, verf en wimpers krommen. Mijn groot formaat fototoestel houd ik wel bij de hand, die durf ik niet in de koffer te stoppen. Hebben jullie wat om overmorgen naar uit te kijken.