Titicacacmeer en ommelanden

Zoals ik gisteren al beschreef, ik las het op weblogs van voorgangers hier in Peru, de tocht op het Titicacameer is een georganiseerde toeristenfuik.
Maar laat ik beginnen bij het hotel: een heel mooi hotel en voor het eerst ook wifi die het ook op de hotelkamers doet, vandaar dat ik nu de mogelijkheid wat meer te schrijven en foto's te plaatsen.
Vanmorgen en bij het ontbijt en bij het weggaan was er weer die groene blaadjesthee. Bij het ontbijt uit theezakjes, beneneden in de hal kon je je lege fles water eerst wat vullen met blad en dan was er heet water. Ik ben vergeten er suiker in te doen, thuis bij de thee nooit suiker; het resultaat was dus wel wat bitter, wellicht ook te veel blad, of verser blad; de fles heb ik niet helemaal leeggedronken. We zitten hier toch maar op 4600 m hoogte.
Met een luxe minibus, de stoel zou ik zo willen meenemen voor thuis, langs de basiliek (daarover straks meer) naar het meer. Ik denk dat er naar de steiger lopend iets van 20 restaurantjes zijn langs de kant, en op het water zeker 40 boten voor de rondvaart. Wat groter dan die in Amsterdam maar je krijgt er wel hetzelfde idee bij. Voor ons, 3 personen in totaal zo'n boot alleen.... Eerst een heleboel groen

kroos op het water, je zou zeggen importeer wat eendjes, is het zo weg, maar die zijn na drie keer happen naar lucht ook bewusteloos. Ikzelf ging gisteren in mijn onschuld met de trap van de 4e naar de 6e etage voor het diner, daar aangekomen moest ik bijna aan de zuurstof. Het personeel zelf loopt de trappen op en af als wij doen op 200 m voor Maastricht of -2 m voor de polders in Holland.
Na dat groen ging de boot door een gekortwiekt rietveld, achteraf dat is dan de grondstof om die eilanden mee te bouwen. Die liggen niet al te ver van de vaste wal, dus de rondvaart was kort. Stop bij eiland 1, drie huisjes, SOUVENIRS stalletjes en de uitleg hoe zo'n eiland dan herbouwd wordt, want dat riet houdt het natuurlijk niet al te lang. Als je wilde mocht je ook het huisje van Juanita Boes bezoeken en dan met zo'n rietenroeiboot een vaartochtje. Bij afscheid zongen beide aanwezige dames nog wat, zo vals, bij heel Peru zingt, zal door de Mol clan ook hier wel verkocht zijn, vallen ze in de eerste ronde direct af. Zo'n boot is als het ware twee Venetiaanse gondels naast elkaar, dekje, trappetje met bovendek; kan je meer toeristen er op meenemen. En punteren maar, niet naar eiland 1, maar eiland 2. Speciaal aangelegd om alle boten te ontvangen, een heus café met terras met jawel cocathee en een galerij aan snuisterijen.
OK ook dat weer overleefd, met de rondvaartboot terug en met de bus naar het volgende item een ijk niet allemaal meer in goede staat, net als in Nepal ook hier aardbevingen, maar het was de moeite waard. Waarom die muren een helling hebben van ong 5 graden dat is te lang voor hier'. Sam ik zie je wel in Gronsveld bij de apotheekvergadering met de dames en heren van de inkoop en uitgifte. (Voor Geleen dat is dus voor Maastricht).
Daar ook nog gegeten en weer terug naar hier. Wat vrije middag. Nou ik viel met mijn neus in de boter. Bij de Kathedraal, blijkt zelfs een Basiliek te zijn, weer kaarsen gekocht, hier 4 voor 1 sol (de pastoor van de OLV kerk (ook Basiliek) is dus wel wat aan de prijs met zijn kaarsen. Ze branden even lang, heb ik kunnen controleren want er begon een H Mis, de kerk was dan ook stampvol. Bleek achteraf de zeswekendienst voor een overleden non. Na afloop allemaal condoleren (ik dus niet heb er wel foto's van) buiten de kerk eerst de wereldlijke familie, dan de nonnen, en de nonnen worden allemaal omhelsd door man en vrouw. Zijn hier dus geen gewijde maagden maar gewaagde meiden!
En morgen vroeg op, om 6.30 met de bus naar Gusco, ook weer iets van 390 km. We moeten weer wel aan de Coca want we gaan weer hoger de bergen in.