Machu Picchu
Blijf op de hoogte en volg Eugene
30 April 2015 | Peru, Cuzco
In een woord fantastisch deze dag, en het begon met wat tegenslag. Om 4.45 uur werd ik gewekt, had net het licht aangedaan, viel de totale stroomvoorziening in het hotel complex uit! Gelukkig boven een van mijn vele ramen een brandende noodverlichting dus ik had wel wat licht om mijn tas in te pakken.
Na wat fruitsalade en yoghurt, daar kunnen ze niks van maken hier in Peru, om even voor 6 uur vertrokken naar het treinstation voor de trein naar Machu Picchu, hierna te noemen MP. De minibus vertrok weer meteen daar het parkeergeld bij het station zich in Amsterdamse sfeer waande. Wij naar de trein en we kregen allemaal een treinkaart met onze naam, en bij mij ook mijn paspoortnummer. Ja het paspoort moest je laten zien.
OH, en vanmorgen vroeg ik er om en zei je dat ik het niet nodig had. De gids blunderde dus en ging de chauffeur bellen om direct terug te komen.
Dat geschiedde, ik mijn paspoort weer en het stationsperron op. Wel een trein maar niet met ons nummer en een zelfs van een ander spoormerk. Maar na drie kwartier vertrok onze trein dan als 3e van de ochtendserie precies op tijd, en na een mooie rit, voornamelijk langs een rivier met een enorme waterverplaatsing, kwamen we na ongeveer anderhalf uur, het was kwart na 9, bij het station van ons reisdoel. Een plaatsje met een mooie naam Aqua callientes (warm water). Daar snel uitgestapt, de stroom mensen voor blijven want het laatste stuk een berg op ging weer met een bus. En niet zoals bij de NS, je moet maar hopen dat er een bus is en als die er is of hij nog vertrekt. Hier niet, na 5 minuten reden we al weer en waren om 9.45 boven. Wachten tot 10 uur, dan waren onze entreebiljetten pas geldig, en weer paspoort laten zien. Gelukkig dus wel bij me, bij de trein heen was er niet naar gekeken, op de terugweg weer wel, daar zelfs een stempel in van MP, want dan kon je er vandaag nog een tweede keer in; als je daar dan nog fut in zou hebben, en met een grote groep mensen naar binnen. Dat werd trap op, trap af lopen. In het begin gaat iedereen naar boven want ze willen zelf de foto maken van de beroemde uitzicht op MP. Daar was het dringen en voorkruipen. De gids wenkte ons en via een zijpad, en daar dan een trap kwamen we op een van de terrassen rond MP waar je eigenlijk een veel mooier uitzicht hebt en er verder maar weinig mensen waren. Van daaruit hebben we zeker 30 min alleen maar zitten genieten van wat je daar kan zien, want nu ook de zijkant van de berg, de terrassen, de rivier zo'n 500 m lager, maar vooral wachten tot de bergtop dan helemaal te zien zou zijn. Er was nl veel laaghangende bewolking, ook wij kwamen in de wolken te zitten, maar na het op hoogte komen van de zon, werd het warmer en zag je de mist optrekken.
We zijn toen van een vrije steile trap met zeer ongelijke treden naar beneden gegaan waar we vanaf onze uitzichtplaats al de aanhoudende stroom mensen hadden zien aantreden. Maar het grootste deel zagen we op een van de binnenplaatsen staan en inderdaad het viel mee. Je kon alles bekijken, foto's maken. Het door een ander een foto van jezelf laten maken voor een muurtje en dergelijke blijft wel bestaan, al is er vooral bij de Amerikanen een trend van selfies. Ze lopen met die stick rond, laten we zeggen hoe langer de stick, hoe lager het IQ. Het zag er namelijk niet bijster intelligent uit. Al blijft het lastig die lui. De route was voor ons makkelijk te doen, de gids doet het in het hoogseizoen 2 x per week; het is voor hem twee volle dagen onderweg, dus hij kan het met zijn ogen dicht, maar er staan ook overal pijlen waarmee je door het hele gebied geleid wordt. En daarmee ben je al gauw drie uur zoet, want je moet ook wel eens gaan zitten op banken die er geplaatst zijn, en af en toe naar lucht happen, al had ik er zelf geen last meer van.
Het is werkelijk prachtig. MP is dan ook op de nieuwe lijst van de wereldwonderen geplaatst, volkomen terecht. Bij de uitgang was een flinke rij voor busvervoer de berg af, maar ook nu weer reden de bussen af en aan: we waren weer snel beneden. Wezen eten en teruggelopen naar het station. Ook hier natuurlijk weer, net als de autostops langs de Italiaanse tolwegen; je moet door de winkel beneden langs alle uitgestalde waren voor je bij de kassa bent; hier wederom een marktplein, overdekt, met alle meuk winkels.
De terugreis met de trein duurde een half uur langer, gewoon omdat we stroomopwaarts langs de rivier reden en er dus ongemerkt een paar honderd meter geklommen moest worden. En na wederom twee uur over de weg waren we hier weer in ons hotel in Cuzco. Om half 9; een excursie dag van 15 uur.
Morgenochtend vrij, morgenmiddag het vliegtuig naar Lima.
-
30 April 2015 - 07:55
Marijke:
Mooie foto's en de trein ziet er vrij nieuw uit. Geniet nog van je laatste dag in Peru.
Marijke -
30 April 2015 - 08:25
Dick:
Leuk om iedere keer, je dag verhalen te lezen -
30 April 2015 - 10:46
Riet W.:
MP Dit was wel een bijzondere beschrijving en geweldige beelden! Ik zal de foto's nog eens uitgebreid bekijken, want ik heb nog bijzondere verplichtingen vandaag. Het was me voor jullie het dagje wel.
Morgen is het alweer 1 mei en ik hoop dat de verwarming uit kan. Nog een fijne dag en en een goede terugreis. Groeten van Riet en heel veel dank! -
30 April 2015 - 17:29
Jacqueline Stemkens:
Al heel wat mooie foto's voorbij zien komen. Leuk om de reisverhalen te lezen.
Jacqueline -
30 April 2015 - 20:17
Anneie:
Prachtige foto's Eugene. Wat hebben die mensen vroeger dat toch mooi gemaakt. Echt geweldig om dat te kunnen zien.
En nu weer terug naar huis. Goede reis en tot snel. groeten ook van Rob -
30 April 2015 - 21:51
Sam:
Mooie reis, mooie foto's, mooie verhalen.
Goede terugreis, en kom gezond weer.
Zie je straks op weg naar Luik. -
01 Mei 2015 - 19:29
Gerthieo:
Geweldig je verhalen net of je ons meeneemt op reis groetjes Gerthie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
