Luang Prabang: de 2e dag

Het is al ruim de 3e dag dat ik dit schrijf, gewoon omdat de internetverbinding vanaf mijn kamer niet werkt. Ik mag het nu doen op de hoofdcomputer, zeeeer aardige mensen dus hier.
Nog een huishoudelijke mededeling: er waren vrijdag nogal veel vragen aan mij, die heb ik gisteren geantwoord bij het verslag waar jullie die vragen stelden, staat gewoon onder jullie reacties.
====
Gistermorgen om 5 uur op. Doen hier blijkbaar veel mensen, want het was bij aankomst in LP al druk op straat, de ochtendmarkt begint hier nl om 6.30 uur.
Maar wij waren er al naar toe omdat het hier ook het gebruik is dat de voedselnap van de monniken gevuld wordt.
Dat was een zeer indrukwekkend gebeuren. Bij aankomst om 6 uur waren er wel wat meer toeristen dan plaatselijke schoonheden met hun rijst e.d. maar toen het geheel eenmaal begon waren de locale dames toch weer echt in de meerderheid. De oudere dames het dichtst bij de kloostertrap, de jongere iets verder. En ik denk dat de jonge meiden een broer, neef of hun geliefde in dat klooster hebben zitten (alle jonge mannen doen dat een paar maanden) want zij hadden bananen, koekjes e.d en het giechel gehalte en bereidheid tot poseren voor de foto was hoog. De oudere dames werkelijk in hun bijna mooiste sarong met sjaal, allemaal met rijst, geknield of op een laag krukje en biddend.
En toen BOEM BOEM !!
Het werd doodstil...
En het oranjelegioen kwam de trap af, de kloosters liggen op een heuvel boven LP, in een soort marstempo, allemaal de nap in hun linkerhand, en bij de Dames aangekomen, het deksel er af, leek de harmonie wel alles precies in dezelfde houding, geen woord of blik werd gewisseld, ook bij de ' vriendinnen' niet. Een paar minuten er na, een 2e groep en een 3e groep nog van de andere kant, zal wel een ander klooster zijn. In ongeveer 10 minuten was de klus geklaard. En ook allemaal bloodvoets (overdag hebben ze nl wel sandalen aan).
Er waren ook kleine jongetjes bij, die kregen nog net geen knuffel maar wel een handje rijst meer, en een werd zelfs een plastic tasje met allerlei zaken toegestopt, zal wel van familie zijn.
Kortom als jullie eens deze kant opkomen, er zeker vroeg voor opstaan.
Want je kan dan meteen daarna naar de markt. Alle voedingswaren, ook vis en vlees, groente, fruit werd aangeboden en druk druk druk. Want het is hier tot 's morgens half 10 ' koud' tot nu toe iedere morgen een soort mistnevel.
Terug naar het hotel voor mijn kop soep en daarna de hele dag met de bus op stap geweest. Op zo'n 30 km, en dat is hier toch gauw een uur rijden, is een waterval als 10 traps raket.
Onderweg sawa, sawa gezien (net als in Indonesie, dus ook terrasvormig, ze zijn hier nu net alles aan het planten, dus veel water) en stop bij een dorp.
Kom je daar, hangt er een leuke lap, denk je nou best aardig. STOP, wat moet ik er mee, doorlopen, en toen bleek al gauw dat de VVV een betonnen pad in het dorp had aangelegd, slingerend omhoog en omlaag en allemaal kraampjes. En wat hadden we hier, schortjes met een olfant er op, olifantjes van hout (en dan heel grote, dus Arno d'E dit keer heb ik er geen gekocht voor je) en ARMBANDJES. Nou dat hadden we nog niet gezien, de dames ook niet, dus de verkoop kom weer beginnen.
Was voor mij wel leuk wat alle Sijtjes Boesjes van het dorp wilden wel op de foto.
Na een stukje rijden weer stop: een klein watervalletje, best aardig, maar wat was hier. Er lag een farmaceutische grondstof her en der op straat (katoen). En ja hoor daar was het spinnenwiel en je kon weer allerlei leuke katoenen sjaals kopen. Maar die waren al in Cambodja gekocht, dus toch weer gauw de bus in.
Weer even rijden. Weer stop.
Nee nu waren we er echt, dat geloofde ik graag, een marktplein vol, Maastrichtse markt op vrijdag dat idee. We gingen gelukkig direct door naar ' boven' even wat klimwerk in een bos en inderdaad steeds een watervalletje, meertjes, mooi.
En na ongeveer dat 10 keer te hebben gehad, hoorde zelfs ik het geruis: een enorme plons water/sec, ik dacht meteen weer aan die arme Irmgard met haar waterpomp aan in Borgharen, de hoeveelheid m3 water per seconde was hoog.
En daar waren picknicktafels en de plaatselijke catering had voor voedsel gezorgd. Een communistisch land heeft dus ook zijn voordelen, dit soort zaken worden gewoon van boven goed georganiseerd.
Na de hap weer de bus in terug naar LP, via dezelfde weg. De sawa sawa van de morgen was nu helemaal bepland en ja het was nog wel wat vroeg, ik werd weer bang.....
En inderdaad dit keer rijstpapier:
Men neme zeg maar het stro van de rijst, dat verpulver je met veel water, en dan krijg je een substantie die mij direct deed denken aan een emmer met maaginhoud van een patient opgenomen op de ehbo met een ' autointoxicatie' . De insiders weten nu dus hoe het er uitzag.
Dat wordt dan op een groot stuk zeef gelegd, zeg maar 5 maal A 1 formaat (nogal groot dus) en dan een beetje aanwroeten, zeef omhoog en de prut laten drogen in de zon, en dat is hier in ruime mate gratis beschikbaar. En je gelooft het of niet, ze hebben er allemaal weer interesse voor, leuke kaarten e.d maar op dat bordkarton kan je echt niet schrijven. De Unicefkaarten een paar jaar geleden hadden ook zo iets, uit Nepal: totaal onbruikbaar.
En daarnaast: weer een weverij: dit maal zijde. Ik ben niet meegeweest in Siem reap: maar oh nee dit was toch veel mooier enz, dus weer een winkel bijna leeggekocht, bijna want er waren nog 4 busjes er bij gekomen. En allemaal die vrouwen met van die hebberige blik in hun ogen, en die hulpelooskijkende mannen er achter aan. Een geluk je kon er niet met creditcard betalen, dat bleek niet te werken. Er waren een paar mannen oprecht blij.
Weer naar het hotel, ik kon dus wel nog het vorige bericht schrijven, en weer terug naar LP.
Nu de nachtmarkt: kan ik kort over zijn, de weg langs het voormalige Kon. Paleis is dan een aaneenschakeling van de spullen die je al overal hebt gezien en in een zijstraat allemaal eetstalletjes; zag er goed uit, had ik best durven eten, het wokken en roosteren gebeurt waar je bij staat.
Maar ons eten liet op zich wachten, we hadden een uurtje ' Vrij' stappen en 2 van de dames, die allemaal kwekken als de reislijdster dus uitlegt waar we ' rendez-vous' hebben, zij moesten naar het postkantoor enz enz, dus zij waren er niet en probeer die eens te vinden in de kraampjesstraat.....
We waren pas om 10 uur thuis, en de internet verbinding deed het niet.
Daarom nu het verhaal, kan geen typefouten er uit gaan halen, er staat nog iemand te wachten, hopelijk lukt het vanavond allemaal weer.
Ik ga soep eten.