Nat. Park Zion en door naar Las Vegas

Vanmorgen na een klein uur rijden kwamen we bij voorlopig het laatste Park. We reden langs de kaartjesverkoper en de bus stopte om ons foto's te laten maken van twee enorme witte rotsen met allemaal inkepingen. Jullie weten inmiddels ik geef de kabouters de eer. Wel opmerkelijk we hebben deze weken nog niet eerder een fotostop gehad.
In eerste instantie dacht ik nou dat was het dan, maar we mochten weer instappen en kregen een rit bijna niet te beschrijven. Ik heb geprobeerd er foto's van te maken maar de weerspiegeling in het glas, en het forse tempo van Laura, verhinderden dat. Stel je voor je rijdt en links en rechts van je enorme rotsen in allerlei vormen, waar tussen de weg is aangelegd. En toen stonden we in de file, dat dacht ik, maar bleek rood stoplicht te zijn; we gingen door een in de 30 er jaren van de vorige eeuw aangelegde kaarsrechte tunnel, zonder verlichting, door een bergwand. Slechts 1800 m lang, ja de WA tunnel bij Mestreech is langer.
Na de tunnel een normale weg tussen andere rotsen en niet te geloven opnieuw een fotostop. Ze zullen denken de reizigers moeten toch een foto kunnen laten zien. Weer verder gereden naar een parkeerterrein bij de hier altijd aanwezige Amerikaanse vlag en het visitor center. Daar een ruime pauze om naar de waterval te lopen. Mooie aangelegde 'trail' langs een riviertje en na een half uur, daar was hij dan niet. Waarschijnlijk te weinig regen of ze zijn vergeten de kraan open te zetten.
Jammer maar helaas, weer terug de bus in, en ter afsluiting van het bezoek aan de staat Utah een eetpauze in een soort restaurantenwinkelcentrum. Het werd een lopend buffet met voor ouderen, is daar 60+, korting. Laat ik zeggen het eten was goed, er was zelfs broodpudding, en er waren heleboel ouderen. Het bleek te zijn van de plaatselijke, Mormoonse, kerkgemeente.
De grens over, klok weer een uur terug gezet, en over een nieuwe highway naar Las Vegas. De rest van de groep gaat georganiseerd 'de strip' op en met de bus naar het noordelijke gedeelte. Ik ben hier al vaker geweest, voor het werk, Ben de ASHP en de ASPEN, dus ga vanavond zelf op stap. Nee ik heb geen geld om te gokken. Denk er aan de croupier in Monaco zegt bij het rollen van dat kogeltje: Rien ne va plus, dat betekent Het geld is niet meer van U.
Morgen naar volgend spektakel: death valley, een soort dode zee zonder water.