Cameron Highlands

Een lange dag, maar niet alleen maar in de bus gezeten.
Vroeg vertrokken en al snel op de snelweg de stad uit, aan de andere kant een file van zeker 15 km; maar ze rijden dan ook allemaal aan de verkeerde kant van de weg. Op een moment die snelweg af en toen een 60 km omhoog via een zeer bochtige weg. Niet steil je kan het op de racefiets makkelijk doen, er was toen nog geen zon. Want dat fenomeen hebben we wel even gehad, juist toen we tegen 14 uur, na meer dan 5 uur onderweg zijn geweest, bij de middagstopplaats kwamen.
Onderweg eerst nog een theepauze, het bekijken van een waterval en de kraampjesverkoop wat er dan bij ontstaat (veel etenswaren, maar ook huishoudelijke zaken) en als belangrijkste artikel: DURIANS.
Voor de niet weters: onze indonesische collega's hebben me er allemaal enthousiaste verhalen over verteld, zij vinden het lekker, maar ja het stinkt toch wel erg.... Je mag het niet meenemen je hotel in, of een vliegtuig, de airco verspreidt de enorme stank door het gebouw/vliegtuig. Laat ik zeggen de geur van rommedoe die drie maanden te lang ergens gelegen heeft,
Ik ben zo dapper geweest, vind ik zelf, want het is gewoon VIES, helemaal niet zo lekker, een bittere nasmaak, en een enorme pit, dus wat heb je nou eigenlijk: ik kreeg van de gids drop en het verzoek om 15 min niet te praten...... Het wordt momenteel overal aangeboden...
Het gebied waar ik nu ben ligt op meer dan 2000 m hoogte, de Engelsen zijn het gaan inrichten om de hitte te mijden, net als Bogor in Indië en Darjeeling in India, dus je komt hier in Old England. Het hotel waar we de lunch kregen is een moderne variant van Downton Abbey: geen Butler dat nog net niet, maar wel een heuse Ober Kelner die de controle hield op het uitbrengen van het eten, geserveerd op duur Brits porselein, met scones en een boel extra bordjes, vorken en messen.
Na de lunch verder de berg op naar een theeplantage, jammer genoeg geen mooie foto's want de lucht was zwaar betrokken, het is toen we weer in de bus zaten dan ook zeker anderhalf uur wezen stortregenen. Goed voor de theestruiken, die worden iedere maand weer gesnoeid; het plukken met de hand is hier afgeschaft.
Bij een andere Engelse vestiging gestopt tegen 16 uur: high tea time; viel een beetje tegen wat er bij de thee werd geserveerd, we hebben alleen maar de ene scone wel met cream en jam, geen aardbeienjam!! gegeten.
En dat terwijl we hier in aardbeienland zijn er groeit hier of theestruik of aardbeienstruik, de rode dingen heten hier dan ook geen zomerkoninkjes, want ze oogsten dat het hele jaar.
En nu in een ook weer Engels hotel in Strawberry Park, dat moeten we morgen wel bekijken; we arriveerden hier in de stromende regen en dan ga je gauw je kamer in.