4e etappe San Francisco - Sonora

Vanmorgen om 8.20 vertrokken voor een lange rit naar Sonora, een plaatsje nu ingedommeld, maar ruin 100 jaar geleden de plek waar de goudzoekers naar goud kwamen zoeken.

Volgens het programma zouden we eerst een bezoek brengen aan Monticello.

Dus dat ging gebeuren, we hebben een nieuwe bus, ook nieuw als bus, en een chauffeur die net als de vorige dame 3 jaar geleden van wanten weet. Ik kon het zien want ik was al bijna struikelend de bus binnen gekomen, met rugzak en die zware tas met o.a. deze laptop er in, en zat daardoor op de eerste rij. Heel mooi allemaal, maar morgen elders want zelfs voor mij, niet te lang is er te weinig beenruimte. Na een tijdje rijden de zee, pardon de oceaan aan de rechterzijde. Ik vond het wel gek aan de rechterkant we reden dus naar het zuiden, maar we moeten toch naar het noorden.

Monticello ligt ten zuiden van SF. Nou een afknapper, een imitatie van Pier 39 maar dan veel kleiner, Vergane glorie, ze hebben de oceaan leeggevist op sardines. En ik maar denken dat die zo heten omdat ze rond Sardinië zwemmen, ik eet geen vis dat weten jullie, een e er bij en het is.....dus ik heb me met die kleine visjes niet echt beziggehouden. Het was een beetje rondhangen, het aangekondigde grote aquarium stelde ook niet veel voor, en weer de bus in. We reden de hele weg naar SF weer terug, want op het programma stond Carmel at the Sea. Te duur dorp met een zeer duur winkelcentrum, maar eerst een rit over de 16 miles route. Een privéweg, tol betalen en rechts het water met veel vogels er boven, links knikkervelden (golf) en daarachter een serie dure woningen. Nog fotostops gemaakt voor de rotsen te fotograferen met aalscholvers en andere visjagende vogels. En dat was ineens stop. Letterlijk en figuurlijk, de wegcommissie is zeer gul geweest met het plaatsen van stopborden, om te voorkomen dat hun dure auto's een aanrijding krijgen met een bus als die van ons. We waren we in Carmel at the Sea, een te duur dorp met zeer dure winkels, ook weer rondgehangen, En weer verder, even in het voorbij rijden dan de oude kerk van de franciscanen die met de Spanjolen waren meegekomen om de indianen te bekeren, en op weg naar Sedona. Waarom ja daar was ons hotel, en het was het centrum van de goudkoorts zo 159 jaar geleden. Plaatsje niet helemaal in verval, we sliepen in een 'iconic hotel' in die mate dat het de woning en kantoor is geweest van de ontdekker van de goudader, is er zelf niet rijk van geworden. Het was het hotel waar we sliepen. Ik in een soort bezemkast wel goed bed, maar de douche werkte niet en de wastafel zag er chique uit van marmer maar geen stromend water. Maar als troost aan de overkant een leuk restaurant me een grote serie Burgers op de menukaart, heb er twee keer een keuze van gemaakt. Dat is door McD dus nagemaakt en er een slechte hap van gemaakt. Kortom een waardeloze dag veel en lang rijden en alleen die 16 mijl was de moeite waard.