Naar Mandalay

Dat was vroeg opstaan, 4 uur, want het vliegtuig ging om 6.15 uur. Eerst toen ik beneden was nog een probleem van gisteravond oplossen. Door misverstand, de aanvang van het avondeten was verplaatst, en ik was niet gebeld, zat ik er alleen. En na afloop kwamen ze met een rekening, Ik vertellen dat dat inbegrepen was, antwoord is dan Yes (of te wel ikke niet snappe) daarom ik heb maar betaald en de reisleidster/gids heeft het vanmorgen geregeld: geld weer terug. Ik hoorde van de reisleidster dat de groep Bretonners het zelf bedacht hadden om vroeger te gaan eten en vergeten waren mij te laten bellen, het wordt dus goed uitkijken met die lui.
Op het vliegveld een drukte van belang: er vertrokken 6 vluchten van 4 inlandse maatschappijen. Hoe los je die chaos op: geef de reiziger een instapkaart en een sticker op de shirt. Dan kunnen ze je bij de enige uitgang in de goede bus stoppen.
En jullie zullen begrijpen het ging goed. Waarom moeilijke oplossingen met een barcode als een vrolijke sticker ook werkt. Na bijna twee uur vliegen dan ver in het noorden van het land: de voormalige hoofdstad Mandalay. Daar de bus in, er kwam daar iedere 5 min een vlucht binnen; en de koffers van de vorige vlucht zijn al verwerkt als de volgende bus met reizigers in de vertrekhal aankomt. Ze hebben hier dus slimme mensen in dit land, en kruiers die willen sjouwen.
Vanuit de lucht was het allemaal goud wat er blonk, een vertaling in het birmees van dat hollandse spreekwoord is hier niet van toepassing. We gingen direct op stap, het was pas half 9 en ontbijt hadden we in het vliegtuig gehad.
We gingen naar Ava, een nog eerdere hoofdstad. Mooie weg, veel gouden pagodes, en boem een toeristenfuik. De eerste maand al 100 % meer toeristen dan januari vorig jaar. We moesten met een bootje/pont de rivier over, en er waren hier spijbelaars van school aan het werk. Kort stukje gevaren, aan de andere kant paarden met kleine koetsjes, en hup op weg naar het houten klooster. Uit midden 18e eeuw en van teakhout: dat is al die tropische houtverdelgers te slim af, de grootste steunpilaar is 60 m hoog en 2,70 m omtrek. Tempel in slechte staat onderhoud, binnen wel een gouden Boeddhabeeld, een goede bezem en een stofzuiger zouden hier heel bruikbaar zijn.
Weer terug bij een grote gouden Pagode met daarnaast een stenen klooster (onder het pleisterwerk baksteen)). Er is hier wel groot onderhoud, de buitengevel wordt schoongemaakt. Hier een vrolijke, jeugdige Boeddha. In tegenstelling tot Bhutan mag je hier binnen wel fotograferen.
Bij de pont is inmiddels ook een restaurant, er is hier een totaalpakket halve dag uit met lunch, en daar wederom met stokjes een zeer goede Chinese maaltijd.
Na de overvaart naar Mandalay zelf. En dat begon met een VVV uitje: je ziet op internet een rode achtergrond van zonsondergang en daarvoor een houten brug, ook teakhout. Ook slecht onderhouden, en half op de dag te fel licht om er een foto van te maken. We gingen weer eens tijd verspillen: ik ben in de bus blijven zitten, naar een vergulding bedrijf waar ze 'gouden' Boeddha's maken en aan het eind van die straat: beeldhouwers met slijptol die marmeren beelden maken.
Daarna de Grote Pagode bezocht, daar moest betaald worden voor toegang en fotograferen.
Er staat daar nl een gouden Boeddhabeeld 24 krt, de Mahamuni (de Grote Wijze) die dan gemaakt zou zijn vlak nadat de Boeddha de Verlichting bereikte en stierf. Er zijn zo'n tien mannen bezig om NIET op het gezicht, maar op de rest van het beeld bladgoudoffers te plakken. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen het geheel is er niet mooier op geworden. Een paar jaar geleden is er een grote brand geweest, het Beeld zelf kon men redden, en na afloop lag er iets van 25 kg gesmolten en weer gestold goud op de vloer. En vrouwen mogen daar alleen op grote afstand toekijken. Ik heb er een foto van gemaakt, van dichterbij, waar wij mannen dan weer wel mogen komen.
Als laatste bezochten we de Paleispagode, ook van teakhout, en ook veel beschadigingen en geroofde zaken. Is nu een museum, en ook daar binnen niet voor vrouwen.
En op naar het hotel, met een karpervijver voor de deur met wel 100 van die knoerten er in, moet dus een klein vermogen hebben gekost; maar dat brengt volgens het bijgeloof dan veel geluk en voorspoed.