Terug in Rangoon

14/2
Vanmorgen om 7 uur op, we zouden om 8 uur vertrekken. Buiten gekomen stonden er zo'n tien vrouwen en mannen met enorme manden om de handbagage naar het vertrekpunt te brengen. Drie haarspeldbochten op de weg naar beneden. Hoe ze het voor elkaar krijgen met betrekking tot het gewicht; de foto zegt genoeg.
Maar op dat moment begon er, niet in een aaneengesloten rij, een stoet monniken de berg af te dalen. Voorop een heel kleine, met een soort bel, lekker lawaai maken, we komen er aan. Nou als je geen eten hebt, je mag ook geld geven, en ik had nog wat 100-tjes en groter dus kom maar op. Maar er moesten ook foto's gemaakt worden, en er kwam ook nog een Blinde met een bedelnap. Een oudere monnik, die verder niets zei, maar stil bleef staan: ik heb de medereizigers voorgedaan wat ze moesten doen, op je knieën, geld op het deksel leggen en we kregen er nog een zegen voor terug. Dus de reis naar beneden moest goed gaan. Dat leek eerst niet zo te zijn, na 200 m rijden stonden we in een file, de weg is wisselend eenrichting verkeer, en er moesten blijkbaar 5 wagens eerst naar boven zijn, voor wij naar beneden konden.
Even nog even een overweging: ik deed dus wel zo dapper over mijn voettocht naar boven: die monniken komen omstreeks 8 uur bij ons vertrekpunt, zijn daarom om 7 uur uit het klooster blootvoets naar beneden gekomen, over van dat belgische beton met in de bochten veel rimpels, en moeten daarna met hun hopelijk gevulde nap weer naar boven. Iedere dag, jong en oud...
In het basiskamp stond de bus al weer voor ons klaar, en om 9 uur reden we echt weg.
Na 10 min een stop om schoolspullen te kopen, schriften gekocht en wederom naar een schooltje. Bleek door een echtpaar uit Gronngen (geen typefout het staat zo op een gedenksteen) gebouwd te zijn, maar daarna wel verwaarloosd.
En toen een lange rit terug, ondanks de airco behoorlijk warm in de bus. We zijn nog uitgestapt bij een vissersdorp. Die hebben een specialiteit: een soort stokvis van op bepaalde manier gevilde vis, als het gedroogd is, is het een soort krakeling. Een vieze bedoeling dat villen en in de vorm brengen; de bacteriën zullen hopelijk gedood worden bij het in de zon drogen van het geheel. Heel opvallend: het stonk er niet naar vis.
Verder weer, eten in Bago bij een chinees, was slecht eten, en de plaatselijke gouden Pagode alleen maar gefotografeerd, het was bijna 40 graden en in de volle zon. Op naar de volgende attractie de grote slapende Boeddha: het moment waarop Hij sterft en de Verlichting heeft bereikt.
En daarna nog ruim een uur voor we weer in Rangoon waren. Naar het hotel, nog langs het huis gereden van Die Dame (Zij woont hier om de hoek) om in een straatje met T-shirt bedrukzaken een shirt met voorop haar Vader, een oorlogsheld, en op de achterkant Zijzelf, maar het kan ook juist omgekeerd zijn. En niets van onder de toonbank, er hangen er een paar op straat, zeg maar in de etalage. Nog een foto van de gouden Pagode (wordt 's avonds verlicht) en weer naar het hotel.
Het is nu 22.35; ik ga naar boven, koffer nu echt inpakken, die koffer morgen voor 9 uur op een van de twee kamers plaatsen die tot onze beschikking blijven tot morgen 17 uur. Dan naar vliegveld, vlucht naar Bangkok met Thai, vertrek om 19.40 en dan even na middernacht naar Parijs, weer met Thai.