8e etappe Las Vegas - Zion Nat. Park - Kanab

Er was vanmorgen wat 'niet helemaal goed doorgegeven en vooral niet herhaald, betreffend het ontbijt en vertrek. Ik had zelf gisteren nog geprobeerd de reisleider te bellen, want de kosten van de wasserij zouden op kamerrekening worden gezet, en dan zou het bij de reisorganisatie terechtkomen. Nou dat is gelukt, was was er, poloshirt niet goed schoon, short wel en na wat soebatten kreeg ik dan toch een briefje om het bij de kassier te betalen. Toen toch maar even naar buiten geweest, was al na 21 uur, dus koeler en bij een Ierse pub een wat minder geslaagde maaltijd moeten verwerken.

Vanmorgen dan toch maar om 7 uur gaan kijken bij het buffet, was natuurlijk nog dicht, de zaalcheffin was er al wel, kwam nog even vragen of er nog wat teruggevonden was van de buit, ik weer naar beneden en zag dan let wel. om 7.19 uur !! een mevrouw zitten en een enorme getingel, had een tussenstand op de trekmachine van toen al 340. Het kan dus wel wellicht net omdat ik langs kwam. Om 8 uur waren bijna alle medereizigers en enkele waarschijnlijk hongerige gasten al voor de ingang van het buffet. De serveerster naast die van mij gisteren, kwam ook nog even vragen of de portemonnee er weer was, daardoor niet de eerste bij de omelettenkok. Maar het is en blijft een schouwspel die man bezig te zien als het geheel bijna klaar is, even een zwieper met de kleine koekenpan en dan ligt de bovenkant onder en de voormalige bovenkant dan weer onder en dan hub bord er bij en de dikke omelet ligt op je bord. Kop goede koffie er bij en sinaasappelsap (nou ja) en toch maar weer die broodpudding opgeschept. Weer naar de kamer, de bagage naar beneden die enorme helling er mee beklommen om de gokzaal te bereiken, het was bijna 915 de zaal was weer goed gevuld en weg uit gokstad. Toen ik vanmorgen om 7 uur langskwam zaten er nog aan de blackjack en roulettetafel hun geld te verliezen.....

We zijn vertrokken, onderweg nog een half uur om een enorme supermarkt van Walmarkt te bezoeken, het zelf scannen was daar zo ingewikkeld dat een caissière het maar even kwam doen, in blije optocht mijn aankoop in een kleine blauwe zak neem ik mee als ik naar AHappie ga, ik weet het ziet zeker maar het kan zijn dat W een dochter van AH is,,,,,

Wederom een lang stuk rijden tegen 14 uur bij het Zion Nat. Park.

Totaal anders dan 3 jaar geleden, een nu echt informatiecentrum én shuttlebussen om je af te zetten of weer op te nemen om sneller de diverse in het bos aangelegde wandelpaden te bezoeken, Mooi, heel mooi. Maar het mooiste moest nog komen: de uitrijdroute. Eerst een beklimming middels veel haarspeldbochten, een 2,8 km niet verlichte tunnel en daarna langs veel goed uitzicht op enorme rotspartijen aan weerszijde van de weg.

Het was daarna nog een kleine rit tot Kanab een dorp langs de grote weg, waar we nu in een motel zitten. Kamers zien er netjes uit. Het grote probleem waren de plastic toegangssleutels. Bij mijn kamer werkten ze beiden niet, bij anderen of geen probleem of de kaart op de juiste manier in de afsluitsleutel zetten. Bij mij leek het opgelost, maar toen ik weg wilde gaan bleek de sleutel bij mij opnieuw niet te werken! Ik die nachtportier zoeken. Hij wilde niet helpen, een andere kamer kon niet, alles vol.. Ben de nachtportier van het 2e blok gaan zoeken, zij maakte twee nieuwe sleutels einde verhaal.

En toen was het tijd om nog iets te eten..... Maar waar, de reisleider had iets geroepen; ja in het dorp zijn restaurants. Oh. Het motel lag aan de doorgaande weg door het dorp, slechte verlichting ook omdat er iets verderop ook nog een motel was, dat was alles. Daar maar eens gaan vragen. Nee bij hen ook niets, maar even doorlopen en aan de overkant is een restaurant. De gok gewaagd met oversteken en ik kwam bij een niet al te groot restaurant met een terras, omheind en bij nader bekijken volledig bezet. Goed teken dus, naar binnen, een juffrouw die ingewikkeld deed, legde uit dat het zeker half uur wachten was, maar hier vast de kaart. Zag er raar uit, bleek vegetarisch te zijn. Honger maakt rauwe bonen zoet, dus als ze die hier gekookt hebben moet het lukken. Dat wachten viel mee, ik kon iets bestellen met een namaakburger, hebben we hier ook bij de grootgrutter, dus dat maar besteld. Het was lekker, de alternatieve kelner volledig getatoeërd (voor zover ik het kon zien) kwam nog eens vragen of het voldoende was, groente genoeg, nou geef nog maar wat van ik weet niet meer wat het was. Toetje: ik zag cheesecake. Zelf gemaakt. Lang verhaal kort, Ik heb hem verteld, hij glom van trots, ja had iemand anders ook al eens gezegd, nog beter dan de taart bij Lindy's in New York. Dus eind goed al goed, ga zelf op onderzoek als de reisleider weer te kort schiet. En Lindy's recht tegenover radio City MusicHall.

Nog een huishoudelijke mededeling: we zijn nu in Utah, de klok en horloges nu weer een uur vooruit gezet, tijdsverschil met Europa nu 7 uur..