Beijing, dag 1

De vliegreis met China Southern was een mislukking: zeer karige bediening met voedsel (niet lekker op het ontbijt na) en wat dranken betrof Water, water, thee, koffie, cola lauw en alleen met veel suiker en iets van een jus.
En als je dan water wilde moest je helemaal naar achteren lopen want het personeel bleef zitten. Omdat ik dit na afloop schrijf China Eastern gaf welke goede service op twee inlandse vluchten.
Na aankomst op het vliegveld eerst vingerafdrukken laten opslaan, in de rij voor de paspoortcontrole, en voor mij alleen maar de vier vingers links opnieuw, de ambtenaar had er veel vertrouwen in en de rij was nog zo lang dat ik een stempel in mijn paspoort kreeg en mijn koffer mocht gaan zoeken.
Die was dan ook aangekomen en de gids gaan zoeken, want ik had nog niemand in die rijen zien staan die ook wel bij de reis zouden kunnen horen. Dat bleek ook het geval want nadat ik dan na veel roepen eerst een mevrouw zag reageren die voor een andere franse organisatie werkte, kwam er dan een petje aan die dan voor de CM zou werken. De anderen waren er al, waren geld gaan zoeken, hij had ze naar een wisselkantoor gestuurd. Doe dit nooit, zeker niet op het vliegveld, zoek een flappentap, dan krijg je de goede koers, wel laten uitrekenen in Nederland en je betaalt dan een klein bedrag aan je eigen bank, veel goedkoper dan die wisselkantoren. Maar het bleken Belgen te zijn die zijn wat simpeler op dat gebied, vijf zelfs, allemaal Vlamingen. Maar de voertaal in de bus was frans, want er bleken al in het hotel twee Zwitsers te zijn, uit het franssprekende deel. En de Belgen waren ook tweetalig, Vlamingen zijn dat meestal wel, Wallonen niet.
Naar de (mini)bus, dat was wat krap met ook nog acht koffers en drie tassen er bij, maar het eerste bericht was positief, in tegenstelling wat er in de brochure van de reisorganisatie staat, gingen we eerst naar het hotel en wat opfrissen en dan pas naar het eerste bezoek: het Zomerpaleis, dat bleek namelijk heel dichtbij het hotel te zijn. Let wel Beijing is niet de grootste stad in China maar wel met miljoenen inwoners, er zijn momenteel al vijf ringlijnen om de stad heen.
Bij het Zomerpaleis bleek al gauw dat de gids wel een aardige jongen was, maar niet te veel kon vertellen; bij een van de 'hoogtepunten' van het Paleiscomplex was een winkel voor water, cola ed. hij wist niet dat we pal voor de beroemd beruchte marmerenboot van de Keizerin waren. Ligt in het water gewoon een terras maar het geheel is opgetuigd als of het een Italiaanse gondel is. De gids had wel een, voor mij hinderlijke, chinese gewoonte: met zijn smartphone steeds groepsfoto's van ons maken. De Chinesen zelf doen namelijk niets anders, ze lopen met de telefoon in de hand, kijken op scherm of er weer een bericht voor hen is, maken als groepje dan weer een selfie, met allemaal koppie scheef en vingers als V teken, want dat staat voor we zijn blij. Achteraf ik denk dat hij dat moest doen van het Opperste toezicht Op de Toeristen. Zodat "men' kon zien dat het aantal reizigers klopte......
Na het Paleis naar een nog oude wijk van de stad een zogenaamde huchong (wat daar van over is) voor een rondritje met een fietstaxi. Een volledig toeristisch gebeuren we reden wat rond door wat straten aan de buitenkant van die wijk, niets bijzonders te zien. Gelukkig hadden de Belgen dorst er werd daarom gezocht naar een 'kroeg' nou dat bestaat daar niet, maar de gids wist dan wel een soort van clandestiene gelegenheid te vinden waar de 'kroegbaas' dus wel meteen naar de supermarkt moest om de versnaperingen van zijn drankkaart (ja die was er echt) te kopen. Daarna als verrassing de eerste toeristenfuik: bij de klokkentoren was een theedemonstratie: in het kort hoe kan je van het maken van een potje thee iets totaal onzinnigs gaan doen van potjes overgieten met heet water, en een enorme hoeveelheid thee in te stoppen en dan uitgieten in kleine kommetjes, en dan heel moeilijk doen met je handen (yin en yang) om het op te drinken. Daarna konden de dames dan de dure thee kopen. Werd de laatste dag in Canton bij een theeplantage dan nog eens wat minder omslachtig herhaald.
We aten ook in de wijk bij een familie thuis: was een eenvoudige maaltijd, toch negen verschillende gerechten op het draaiplateau, maar alles van goede smaak. En daar moest dan toch met stokjes gegeten worden... op het eind van de reis hadden de Zwitsers en twee van de Belgen het dan ook in de hand. Gewoon even gaan oefenen bij de Chinees bij het station hier in Maastricht.