Anuradhapura

Na wederom veel ongein in het hotel met de niet werkende airconditioning, na heel veel bellen en een boze reislijder, bewust met ij, want die heeft de boel moeten opporren vanmorgen weer vertrokken voor het laatste grote bezoek: Anuradhapura, de eerste hoofdstad, en dan praten we over de tijd dat in de lage landen de Romeinen eens een kijkje kwamen nemen en nog ver daarvoor, er staan hier tempels uit 300 BC. Dat is een kleine stupa bij een boom die een loot is van de boom waaronder Boeddha zijn verlichting kreeg. Er staat nog een tweede boom hier, met een eigen tempel, want die boom is van een loot hier vrij kort na het overlijden van Boeddha is gepland en daarmee de belangrijkste bedevaart plek, met de tempel van de tand in Kandy in Sri Lanka. Bussen vol pelgrims allemaal in het wit, voorzien van veel bloemen en geschenken.
Maar we begonnen even buiten de huidige stad, aan het stuwmeer, want door een waterleidingsysteem was het mogelijk om hier in twee zwembadachtige bouwsels het bad voor de Koning en die voor de Koningin te creëren . Die Koning liet ook nog een klooster bouwen, waarbij later dan ook een loot van de Bo boom werd gepland.
Weer een stukje rijden, langs een kaartjes controle, en meerdere gebouwen te bezoeken. We begonnen bij het voormalige paleis, en ik zie tot mijn schrik dat er een aantal bussen ook het terrein naderen. Tot overmaat van ongein, ramp kan je het niet noemen, gaan de passagiers uit die bussen niet onze richting op maar naar de overkant. Kortom van de tempel die daar nu nog staat alleen een enkele foto, de dames van aziatische afkomst gingen weer allemaal na elkaar voor het zelfde boogje staan om zich of zelf, of door iemand anders te laten fotograferen. Wat moet dat een enorme marteling zijn om na afloop al die foto's aan een ander te laten zien, er komt geen eind aan.
We hielden de moed er in, direct maar naar de grote dagoba, grote witte bol 90 m hoog, 95 m in doorsnee. achter de bedevaartgangers aan, niet in de eerste plaats komen voor die dagoba, maar de daarnaast gelegen tempel bij de eerste bho boom loot, die er nu dus al meer dan 2200 jaar staat, met takken ondersteund door gouden stutten!!. Bij de dagoba de rondgang gemaakt, blootvoets en die vloer is natuurlijk schoon en geen zandresten maar wel erg warm door de zon. Dan maar wat sneller lopen al duurde dat dan toch ruim 20 min voor we rond waren. Op naar de boomtempel, de weg er naar toe bijna volledig opnieuw van klinkers voorzien, alleen bij het punt waar de twee helften elkaar tegenkomen blijkt dat er een meetfoutje is gemaakt, het moet dus nog over. Daardoor toch een stukje door het zand.... Veel offergaven bij de boomtempel, zelfs parasols, ook de gids wist niet, of wilde het me niet vertellen, wat daarmee gaat gebeuren. Bedenk zelf maar wat stouts, ik denk aan recycling. Maar goed, weer in de auto en nee, ik wil niet, maar het was overdekt en wellicht airco: een museum. Dat was een rampje: geen airco, en echt alleen kapotte vazen, zo iets als in Griekenland en allemaal niet meer werkloze dames, soms vijf in een zaaltje die wezenloos voor zich uitstaarden (want ze moeten nog 6 uur daar zitten) en toch een zaal met wel airco, en een oppasser een man (die had dat dus goed verdeeld), er lagen juwelen, die hadden de dames toen ook al. Museum weer uit, ik zo stom om te zeggen daar is nog een dagoba (een niet witte, zou een mooie reclame worden voor een wasmiddel, mijn dagoba is witter dan die van jou was ik was met .....) we reden er langs, het was in de open lucht buiten de wagen met airco inmiddels 38 graden, maar ja er was nog een eetzaal van de monniken, en een beeld, en een maansteen, weer die auto uit en ik moet toegeven het bezichtigen meer dan waard, en de chauffeur maar portier open houden als ik uit of instapte... Ik heb toen gezegd de rest laat maar zitten, gelukkig voor ons beiden, en de chauffeur, het waren nog twee witte sdagoba's , minder wit dan de grote, en die heb ik maar op de foto gezet na zoef, raampje open, en zoef zoef raampje weer dicht.
Nog ergens wezen happen, dat was voor mij meer water drinken, en met de auto stukje rijden, stoppen bij een grote poort, en toen.....
Het mooiste hotel van de reis.
Beeldschone dame in sarong, handjes gevouwen, met een brandende kaars, daarmee moest ik een olielampje aansteken, en drie maal de klok luiden. Oud gebruik als er in het verleden iemand in een dorp op bezoek kwam. Koude handdoek, wat te drinken en de vraag of ik kon fietsen!!??
Yes Yes, oh nice we have here bicycles. Inderdaad er stond een rijtje. Wat bleek ik kreeg dan mijn kamer een eindje verderop het terrein en met de fiets kon ik dan het terrein verkennen en weer terugkomen naar het hoofdgebouw.
Er kwam een soort golfkarretje, neen niet voor die handicapsport, maar om mij met die mevrouw en de tassen te vervoeren naar mijn huis op de prairie, op palen, je moet toch ergens de airco, de tv schotel en de fietsen neerzetten. Trapje op, tuintje balcon en een woning van ik schat 90 m2, naar binnen: links salon, bank en eettafel met twee stoelen en in plaats van de theezakjes en de nescafe: 3 soorten thee losse blaadjes en een nespresso machine (we zijn in Sri Lanka!) en koekjes en zoutjes en boel glazen en minibar en en en, weet het al niet meer, omdraaien gang door, links de badkamer met alle toeters en bellen rechtdoor slaapkamer met twee fauteuils en een hemelbed. En in de gang allemaal kasten. En ik bleef er maar een nacht. En kijk naar buiten, uw eigen zwembad(je) met jacuzzi spuiters, druk maar op die knop. Ook nog verlichting, kon ik er na 18 uur ook nog in.
Kijk op internet Ulagalla resort.
Het eten was fantastisch het bed was fantastisch, alleen ik moest om 5.30 weer op, want we moesten nog 2 uur rijden voor we bij het nationale park waren....
(Dit verhaal is na terugkomst geschreven)