Van Darjeeling naar Pelling (in Sikkim)

Bij het vertrek uit Darjeeling kregen we eerst dan nog de sjaaltjes omgehangen, die we dus eigenlijk bij aankomst hadden moeten krijgen. Het zijn synthetische dingen, die je heel gemakkelijk kan 'kwijt raken': in de eerstvolgende pagode bij het Boeddhabeeld hangen, dat schijnt hier gebruikelijk te zijn, gezien de vele sjaaltjes die er al hangen.
Na het uitrijden van het stadje was er direct al weer een politiekordon. Wij zaten in de derde jeep dus konden niet volgen wat er nu eigenlijk aan de hand was, maar de bromsnor werd steeds bozer. De chauffeur van de eerste jeep wilde nl rechtdoor rijden, we moesten links af een helling op. Er volgde dus een extra bergpas, en na drie kwartier stonden we weer beneden, want langs de weg zag ik weer het smalspoorlijntje. We gingen terug naar het dorpje waar de vroeg-opstaanders-om-naar-de zonsopgang-te-gaan-kijken na afloop van het spektakel al waren geweest het kleine Tibetaanse klooster. Gelukkig voor mij gisteren was er zonneschijn dus veel mooiere foto's dan vandaag te maken zouden zijn geweest. Daarna vervolgde wij de tocht weer door de bergen. Na een uur een lange stop in een dorpje, bij een weg café-restaurant van een kennis van de gids thee gedronken, hij een Indiaans ontbijt, en voor ons de momo's (een soort tibetaanse ravioli). Daarna wederom een lange rit over wederom slechte wegen tot we dan aan de grens van het voormalige Koninkrijk Sikkim kwamen, sinds 1975 een deelstaat van India, maar voor buitenlanders alleen te bezoeken met een speciaal stempel bij het visum voor deze 'restricted area'. Nou dat stempel hadden twee mede reizigers en ik dus niet in ons paspoort, foutje van de reisorganisatie. Het zou volgens hen een formaliteit zijn om alsnog dit stempel te verkrijgen, alleen hadden ze ons niet er bij verteld dat we dan wel een fotokopie van de titelblad van het paspoort en het visum voor India hadden moeten maken.
Dit was naast een lijst met de nu bekende, onzinnige vragen en weer een pasfoto nodig om de man met twee sterren op zijn kraag zover te krijgen dat hij een paraaf plaatste, waarna een man met slechts een ster een stempel in het paspoort kon zetten. Nou die fotokopie moest dus nog eerst gemaakt worden, in een dorp 20 min verder, waardoor wij na pas ruim anderhalf uur onze reis konden voortzetten. Dat was dan eerst even bijkomen met een wandeling en terloops bezoek aan de markt in het volgende plaatsje, en daarna wederom bijna een uur moeten wachten op het opheffen van een wegblokkade, 'er zou een auto door zijn as zijn gezakt' (best mogelijk met dat rijden over de puin die als wegbedekking wordt aangezien) alleen hebben we die auto noch een takelwagen gezien.
We kwamen daardoor toen het al donker was in Pelling aan, een toeristenplaatsje met veel hotels. Een ander hotel, er werd gezegd dat het voorziene hotel zwaar beschadigd was door de aardbeving van januari, ikzelf denk dat het was omdat de eigenaar van ons hotel de broer bleek te zijn van onze gids. Maar de kamers waren in orde, we kregen allemaal een soort kersenlikeur bij aankomst, tijdens de maaltijd een eigen soort bier. De maaltijd werd opgediend per bestelling, dus sommigen hadden pech dat hun eten koud was. Ik bofte, waarschijnlijk omdat ik vegetarisch besteld had, mijn maaltijd was lekker.
Het was een dag geweest met wederom veel rijden en eigenlijk niets gezien wat er beloofd was (er zou een groot klooster hoog op een berg zijn bezocht) waardoor we na het vertrek uit Amsterdam nog alleen maar veel gereisd hadden.