Eerste werkdag en hilarische beëdiging

Ik moet het nu voor de tweede keer schrijven, ging met de laptop naar binnen alles weg, had het niet opgeslagen wat veel typefouten, buiten in de koele wind niet zo goed licht.

Ik wist natuurlijk niet hoe ik nu met het autootje dat voor mij klaarstond naar het ziekenhuis moest komen, maar de hospes is de longarts. Hij zou niet te hard rijden en ik er achter aan. Hij leuterde wat bij de ingang van de parkeerplaats, de twee wachters kennen me nu dus ook, en we waren er vroeg dus ik kon voor mij een mooi plekje vinden om de auto te stallen, Voordeel van de kleinste auto, je kan op een heel klein plekje parkeren, de dikke auto's zijn er te groot voor. Je komt van de parkeerplaats aan de achterkant van het ziekenhuis door een openstaande deur binnen, er zijn zelfs nog twee andere openstaande deuren, een bij de kerk en dan ben je meteen ook bij de apotheek.

En daar waren verschillende deuren, de hospes wist deze deur nemen, en even bellen. En daar kwam Deryck dan naar buiten. Mijn stagiair jaren geleden, een Belgische student die voor drie maanden kwam. En wij in Maastricht niet weten dat die Belgische studenten niet alleen drie maanden kwamen, maar het was ook nog hun hele opleiding tot ziekenhuisapotheker.... Dat vertelde Deryck mij een paar dagen terloops , dus we moesten het programma wel NU meteen aanpassen, maar wat leer je een Belg in drie maanden wat een Hollander in 4 jaar moet doen. En waarom een Surinamer student in Leuven: heel simpel hij kon dan wel in België blijven werken maar niet in Nederland, en daarbij hij wilde niet terug. Te lang verhaal: in twee weken had hij de Nederlandse Nationaliteit. Ik kon hem een werkplek regelen bij de stadsapotheker in Amsterdam, makkelijk daar met al die Surinaamse patiënten, en daarvandaan is hij naar Willemstad gegaan.

Om te beginnen Olga G, Sam S (de collega die zo veel rookt; heb hem verteld dat je die vieze bezigheid niet meer doet) de Meester, en Jacqueline S zijn hartelijke groeten.
Sam en Meester willen jullie me op de normale manier een mail sturen zodat ik jullie buiten dit gremium een vraag kan stellen over een computerprogramma dat Meester geschreven heeft.
Vanmorgen om 6 uur op, het is hier dan al licht, en 's avonds om 6 uur donker. Om 6.50 achter de hospes aan naar het ziekenhuis, dan ben je net de spits voor, die zag ik wel voor de brug der bruggen bij de afrit naar een wijk aan de overkant. Die brug heet de HM Koningin Julianabrug, een helling die je volgens mij niet kan nemen met een racefiets, en boven een prachtig uitzicht maar daar kan je achter het stuur zittend niet naar kijken. De op en afritten zijn als bij ons bij de ZM Koning Willem Alexandertunnel, ze hebben hier ook nog de HM Koningin Emmabruig (de bootjesbrug) die heb ik gezien bij het Fort en verderop de HM Koningin Wilhelminabrug, daar overheen gereden op weg naar de Inspectie. Jullie zien hier dragen ze de Monarchie nog een warm hart toe, daarom rijdt iedereen ook door bij het oranje stoplicht en dan heb je er nog een paar van de linker vleugel die dat ook doen bij het rode stoplicht.
De weg naar het ziekenhuis is goed te doen, de terugweg heb ik ook kunnen doen zonder te verdwalen, al ben ik bij de wijk Zeelandia toch maar doorgereden, ga morgen wel eens kijken bij de plaatselijke Appie Happie.

Maar eerst naar de Minister om beëdigd te worden, met alle diploma's, en de aanstellingsbrieven van het ziekenhuis weer met Derijck over de J brug, want het is hemelsbreed kort bij maar over de E brug kan je niet met de auto rijden, en na de beëdiging moesten we ook nog naar de farmaceutisch Inspecteur om ingeschreven te worden in het register als ziekenhuisapotheker.
Naar het fort, mochten we eerst niet in want het kenteken van de auto van D was niet bekend, die had hij dan ook pas vlak voor ons vertrek doorgegeven. Nou na een paar minuten reden we het fort binnen, en daar bij de dienst Buitenlandse Betrekkingen naar binnen. Wel een vreemde plek voor de Minister van Volksgezondheid, maar ja ik ben een buitenlander. Nou daar eerst wachten tot we opgehaald werden door een vriendelijke mevrouw, naar de tweede verdieping, het is dan wel een oud gebouw, maar binnen super ingericht. Ja en daar weer wachten. Die mevrouw had twee aktes van de beëdiging bij zich en vroeg mij of ik te tekst kende van de ambtseed. Heb het uit het hoofd geciteerd; zo vaak in mijn studententijd moeten voorlezen bij de beëdiging van de apothekersassistenten, maar hier was dan het laatste iets gemoderniseerd, nou dat hebben ze met het Onze Vader ook gedaan dus niet moeilijk doen. Ja en toch weer naar beneden, want het moest bij de vlaggen van Nederland en Curacao. Er kwam een vriendelijke dame binnen, bleek dan de Minister te zijn, ik denk pas sinds kort want 'onze' mevrouw moest Mevrouw uitleggen wat we gingen doen.
En ze vertelde Haar dan ook dat ik de tekst uit mijn hoofd kende dus ik zou de akte niet hoeven voor te lezen. Nou wij tweën gezellig bij de vlag, ik de plechtige tekst zeer plechtig voorgedragen.

Maar goed dat was gebeurd die beëdiging. Mevrouw tekende de aktes we gaven elkaar nog een hand, zoenen doen ze hier niet aan, en wij weer naar buiten. Over de Inspecteur kan ik kort zijn, die is een week weg, dat doen we volgende week, al hebben ze de diploma's daar gehouden. D zal het dan wel ophalen voor me, want die Inspectie dat vind ik niet meer terug. Ook in een supermooi gebouw. Een van de aktes bleef bij de Minister, ik hoopte de andere te mogen houden, zag er werkelijk prachtig uit, maar die moest naar de Inspecteur.
Weer terug naar het ziekenhuis en daar mijn eerste werkdag doorgebracht. Zeer geheim dat weten jullie, had het vanmorgen nog bij de Minister herhaald, helaas, helaas het blijft geheim.
Ik kan jullie wel vertellen een oud katholiek ziekenhuis met een prachtige kerk, naast de apotheek, vandaar dat ik dat al weet en in de apotheek hebben we airco dus de dag kom ik door.

Ook met werk, ik maakt de injectieprotocollen voor de verpleging af, is Rob J uit Geleen mee begonnen en verder zal ik de bereidingsprotocollen allemaal herschrijven of bekijken enz. Oeps dat hoort ook bij het geheime werk, maar dan weet mijn voorganger dat ik zijn werk afmaak.