Verregende dag

1/11 's Morgens uit een bewolkt Timphu vertrokken en toen we eenmaal de bergpas gingen oprijden zaten we letterlijk in de wolken. Het was dichte mist zoals we in Nederland ook wel eens hebben. Bijna op pashoogte (de Dochu pas 3150 m) is een bijzonder monument te zien. Ik moet nog nazoeken wat het nu precies is; de ene lezing zegt dat het 108 stupa's (kleine monumentjes) zijn die 108 gesneuvelde soldaten herdenken uit een recente oorlog tussen Bhutan en India. In een andere lezing is het dat deze Chorten in 2004 is gebouwd om te herdenken de voorspoed en vooruitgang die de 4e Koning (de huidige Koning is zijn zoon) de Natie heeft gebracht.
In ieder geval door de mist was het niet helemaal goed zichtbaar. We zijn verder gereden, door de bewolking konden we op pashoogte dus niet de Himalaya reuzen zien (Naschrift op de terugreis hebben we het kunnen zien: prachtig) en weer de bergpas aan de andere kant af. We kwamen bij Wangdue weer in een vallei, en hier wederom een dzong. Deze hebben we niet bezocht, wel wat foto's gemaakt. Er was inmiddels in de groep wat onduidelijkheid doordat de gids sommige zaken aan een of twee personen vertelde, en dan vergat de anderen ook in te lichten. Het was me inmiddels duidelijk dat we niet zouden slapen in het aangekondigde hotel maar een nacht in een hotel in Trongsa; een iemand beweerde zelfs twee nachten. Kortom geruchten....
Maar we gingen eerst naar de zwarthalskraanvogel kijken. Daar hebben jullie dus nog nooit van gehoord, ik wel want het stond in het programma: een zeer zeldzame vogel die in een vallei in Bhutan komt overwinteren. Is een vallei op zo'n 3100 m hoogte, en die hebben die vogels dan voor hen alleen. Een start- en landingsbaan zo hoog liggend dat ze bij het opstijgen al meteen ver in de lucht zitten, zoals een vliegtuig dat van vliegveld Maastricht opstijgt in de richting van het zuiden: gewoon rechtdoor en je zit al op 100 m hoogte. Maar die arrogante vogel vertikte het dus om er te zijn. Had nog vogelzaad van Piet de kanarie meegenomen: Pietje begint er op te fluiten als je thuiskomt. Niets, wel een soort informatiecentrum met 'de bekende informatieborden' en zo'n opgezet geval, maar geen vogel in levende lijve. En daar kom je dan speciaal in dit seizoen voor naar Bhutan, toch niet om de hoek, je neemt zangzaad mee, en de vogels waren er niet. Rotvogels. Onverrichterzake weer in de bus, zangzaad zelf maar opgegeten, deed bij mij niets op dat gebied en op weg naar Trongsa. En inderdaad na ruim een uur was er vaag (het was weer mistig) een dzong te zien, maar de bus reeds links een smal keienpaadje op, en na wat gemanouvreer stonden we stil voor een gebouw met een klein zwart marmeren bordes. Opgetogen dames en een heer in kostuum uniform (de dames met horizontale streep en de heer met verticale streep) die heel enthousiast met onze tassen gingen slepen een heuse helling op. Toen wij er later overheen trachten te lopen hadden we weer acute ademnood.
Wij moesten naar binnen, planken vloer, hal met een fontein met twee beelden en een bloemstuk (Kitsch uitvoering) maar geen water... we waren in een pand in uitvoering. Kortom het hotel was al open, maar nog helemaal niet afgebouwd....
De kamers lagen in de tuin in bungalowtjes, 2 onder, 2 boven. Een zo'n dame mee, want je had wel informatie nodig om binnen te kunnen komen: groot hangslot, aan de sleutelbos 3 x dezelfde sleutel, handig als die bos kwijt raakt, en dan een heuse serre met bankstel, tafeltje, houten vloer, dus dat was klos-klos met het lopen, en weer een deur. Sesam open U: en dat was wederom zo'n complex als in Thimphu, maar nog groter: 2 enorme bedden, wel 20 lichtschakelaars, zitje in een uitbouw, 4 grote ramen, een toiletgebeuren: douche, wc en wastafel, in drie naast elkaar liggende ruimtes. Maar helaas, er was geen zon geweest die dag dus geen warm water, want dat ging op zonnecollectoren. En die lichtschakelaars, gewoon maar proberen, en inderdaad soms ging er een lamp aan of weer uit, bij de wastafel hing nog geen lamp, maar bij de bedden was het helemaal in orde: iets van 8 schakelaars en een bordje er bij waar het voor was. Maar of die volgorde van de aanduidingen was verkeerd gegraveerd of de electricien kon niet lezen: net als vroeger in de keukens in Holland: in de pot met zout zat koffie en in die van koffie suiker, de meest wonderlijke lampen gingen al of niet aan/uit, en de twee schemerlampjes werkten helemaal niet (vergeten aan te sluiten). Het bed was heerlijk om in te slapen, maar we moesten weer vroeg op en hoe moest dat want je laten wekken ging ook nog niet....
Nou maar wat geklungeld en op naar het restaurant: dat was een balzaal met over de lengte één tafel voor 16 personen gedekt: dat hield dus in, de buurman/vrouw zat zo'n 2 m verder...dat was omdat de tafels er maar stonden (totaal andere kleur ook dan die van de stoelen (die heel goed zaten)) en die hadden hun tafelpoten nou eenmaal niet erg praktisch onder die tafel staan.
Het was dus allemaal heel hilarisch, en het meest komische was, dat we na aanvankelijke ontkenningen van de gids, de week er op, weer een keer hebben geslapen.