Guangzhou, laatste dag in de PR of China, dag 14

Nog een dag in de Volksrepubliek China, zoals het land officieel heet, er is ook een ander China (zo noemden ze zich nog in het begin) dat wij kennen als Taiwan. Zet dus op een envelop altijd PR of China...
Maar nog een half dagje en nu Kanton in het Chinees Guangzhou, inderdaad beroemd ook bij ons in Nederland door de keuken, er was eigenlijk niet veel bijzonders te zien, maar je moet toch ergens het land uit om in Hong Kong te komen, om vandaar weer terug te vliegen naar Europa. Kanton is een 'erfenis' van de Britten die hier lang een 'concessie' hadden. Was voor de handel met het toen gesloten Keizerrijk. We hebben toch nog wel wat moois gezien, allereerst een grote Boeddhistische Pagode en daarna de tempel van de familie Chen, nu een museum voor 'moderne kunst' dat waren geen werken van bijvoorbeeld Picasso en Charles Pomme, maar gewoon mooie meubels e.d. uit de omgeving daar naar toe gebracht. Ook het gebouwencomplex was zeer de moeite waard. Daarna een wandeling door een marktstraat waar alleen gedroogde kruiden en specerijen te koop waren (nee geen kaneel dit keer) maar ook gedroogde slangen en zeepaardjes. Volgens de gids heel lekker in de soep. Heel duur dat wel.. en daarna de wijk waar de Britten hun woningen en kantoren hadden.
Aan het begin van het eten, zou dan speciaal Kanton keuken moeten zijn geweest, kwam er ook dum-sum: dat zijn kleine pasteitjes en andere snoeperij, in maandjes want het wordt eetklaar gemaakt door het te stomen, maar ze begonnen met iets heel zoets: foutje dat was het toetje. En dat moet dus echt met stokken, de niet stokken eters zaten met een vork te prikken, en dan was het pasteitje niet meer warm, en dat is dan niet meer lekkerrr.
Het vervoer naar HongKong ging per draagvleugelboot: je zit als het ware in een bus, die als hij op snelheid is, zich wat uit het water verheft en zo kwamen we dan in bijna twee uur in Hong Kong.
Voordat we konden vertrekken moesten we ook De Chinese Volksrepubliek uit. Hong Kong is nog niet officieel een onderdeel. De Britten hebben de kroonkolonie HongKong dan wel teruggeven aan China maar er is een overgangsperiode van 50 jaar. Dat vertrek hield in weer een briefje invullen met persoonsgegevens, werd bij de controle zonder op te kijken op een stapel gelegd, een stempel in het paspoort en doorlopen maar. De koffer afgeven net als op het vliegveld, die kregen we in HongKong dan ook weer net als op het vliegveld weer terug. En ook daar weer bonnetje invullen maar verder geen problemen en of vingerafdrukken maar gewoon een bonnetje met een nummer en dat je maar liefst drie maanden mag blijven. Jammergenoeg geen stempel.