Naar de rijstvelden, dag 11 en 12

Ik combineer beide dagen want het liep allemaal in elkaar over. Om te beginnen met de bus terug naar het vliegveld en daar dan trachten in te checken. Dat lijkt allemaal zo eenvoudig, maar niet als je in China meer dan een voornaam hebt... Want die moeten allemaal en volledig op de instapkaart. Dat was in de rij om koffer af te geven en die kaart te bemachtigen. Boel niet begrijpelijk chinees-engels, gids er bij hij met ons naar de grote balie van de vliegclub en daar werd met pen alle namen bijgeschreven veel stempels er bij en daar gingen we dan weer. Vlucht van meer dan 2 uur, en landing op wederom groot vliegveld; Giulin, de KLM vliegt er ook op. Daar weer nieuwe gids en bus, eerst weer eten het was al ruim na het middaguur en rijden tot we ergens op een groot parkeerterrein uit de bus moesten met alleen een kleine tas voor de komende nacht. Daar eerst weer de controle en nu in een shuttlebus want we gingen nog verder en de weg is nu nog smaller dan de grote weg, en na weer een uur rijden toch er even uit. We waren al laat; de rijstvelden na aankomst gaan bekijken ging niet meer, ook omdat het net droog was na een dag flinke regen. Goed voor de rijst zullen we maar zeggen. Er was nog een plaatselijke vestiging van ons Giethoorn; de Chinezen gaan nu en masse naar Giethoorn, staat namelijk in een reisgids dat je dat gezien MOET hebben). Nou er was van alles te zien huizen in oude stijl, wiebelende brug, dames die hun haren nooit knippen en daardoor een enorme hoed/sjaal op hun hoofd mee torsen en de hele dag besteden aan borduren van lap en andere zaken waar Europese vrouwen blijkbaar een enorme behoefte aan hebben.
Gelukkig voor mij, onze dames waren te moe om te kopen, of ze wisten niet waar ze de waren zouden opbergen; die kleine tas moesten we namelijk zelf dragen. Weer in de shuttle nog stukje rijden en uitstappen. Controle kaartjes laten zien, en nu mag U naar boven lopen is wat steil eerst een weg daarna traptreden. 724 Zijn er geteld, een jurist moet dus kloppen dat getal. En toen waren we boven in een dorpje met houten huizen, het beloofde wijdse uitzicht was er niet: te donker, mistig en het wordt volgebouwd met nog meer hotels, want ook deze plek wordt een hotspot. Dus maar ons houten hotel in, alles knus, goed geslapen en de volgende morgen, dag 12, vroeg op, simpel ontbijt;er was geen soep met sliertjes en paksoi, want we gingen er flink tegen aan. Dat klopte, na 3 1/2 uur traptreden op en af, en grote afstand hoog boven het dorp langs de 'afgrond': de rijstvelden om alles te bekijken. Voor onze Indonesische vrienden ja hebben jullie ook, maar hier is het wat hoger we zaten op zo'n 900 m en hier is het nu pas het inplanten van de rijst waardoor alle sawa sawa nu onder water staan en met de zon geeft dat dan een overweldigende aanblik, allemaal spiegels. Je moet er dus begin juni naar toe, of in oktober want dan is de rijst goudgekleurd. Door de hoogte en koude nachten met 's morgens ook eerst mist, is er maar een cultuur per jaar. Ik was kapot. En we moesten ook nog die 724 treden naar de shuttlebus. Gelukkig hadden we ook de chauffeur mee naar boven mee gekregen. Die nam mijn tas, ging een boomtak zoeken als wandelstok, en toen maar weer verder. Ik heb tegen iedereen die naar boven ging gezegd GO BACK HORRIBLE, ze gingen door maar zullen nog vaak aan mijn wijze raad gedacht hebben.
Beneden aangekomen, enorme drukte van toeristen die nog niet wisten wat ze te doen kregen, weer een trap af: maar dat was voor de shuttlebus, en zo gingen we terug naar onze eigen bus en weer naar Giulin, en verder naar ons hotel in een plaatsje aan de Li rivier. Daar is iedereen naar de voetmassage gegaan , ze waren ook niet meer voetfris, en na het eten nog een klank en lichtspel. Had de gids ons aangepraat: was prachtig, maar ik heb het grootste deel met spleetogen van de bijna slaap gezien.